Ο Θόδωρας και το βούκινο

"Άμα θα νοιώση ο κερατάς τη γλύκα του κεράτου, μέλι και γάλα γίνεται με τη νοικοκυρά του". Λαϊκή σοφία.

Ο κερατάς είναι είδος ουχί σπάνιον. Αντιθέτως, θα έλεγα. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς ο κερατάς είναι παρών.
Φερ’ ειπείν ο Θόδωρος στο γραφείο. Έχει κάτι εξογκώματα ναααααα, με το συμπάθειο, στην περιοχή των βρεγματικών. Τα σκεπάζει με κάτι περισσευούμενες τρίχες, αλλά όπως και να’ ναι τα καρούμπαλα δεν κρύβονται. Ο Θόδωρος το έχει περί πολλού το Λενάκι του. Τρεις φορές στη βάρδια, τουλάχιστον, θα το πάρει τηλέφωνο. Συνήθως ,το Λενάκι δεν απαντά. Και τότε ο Θόδωρος κατεβάζει τα μούτρα.
-Τι έχεις πάλι, ρε Θόδωρα;
-Να, μωρέ! Πήρα τηλέφωνο το Λενάκι και δεν απαντά. Λες να ‘παθε τίποτα;
-Ε, καλά ρε Θόδωρα! Μπορεί να είναι στο σούπερ μάρκετ.
-Πήρα και στο κινητό.
-Αμάν, ρε Θόδωρα! Μπορεί να κουβαλάει τις σακκούλες και να μην έχει ελεύθερο χέρι.
-Καλά λες!
Μετά από λιγο ,ντριινγκκκκκ το κινητό του Θόδωρα. Η μάπα του παίρνει μια μελιστάλαχτη έκφραση ,αλλά η φωνή του είναι λίγο αγριωπή. «Μη γίνουμε και ρόμπα στους συναδέλφους»,σκέφτεται.
-Πού ήσουνα, ρε Λενιώ;
Έτσι κάνει στην αρχή ο Θόδωρας. Το παίζει άγριος. Μετά από λίγο τη φωνή του χαμηλώνει, το βλέμμα του γλαρώνει, το μουστάκι του σαλιώνει. Και κλείνει με ένα γλυκερό «θα τα πούμε, αγαπούλα».
-Δεν του έχεις εμπιστοσύνη, ρε Θόδωρα;
-Ποιανού;
-Του Λενακίου.
-Τι λες ρε; Το Λενάκι είναι αφρός.
-Μωρέ, εγώ το ξέρω. Εσύ το ξέρεις;
-Κι από πού το ξέρεις; Αφού δεν το ‘χεις δει.
-Απ’ αυτά που μου λες, ρε Θόδωρα. Σοβαρός άνθρωπος είσαι, δεν μπορεί να λες μαλακίες!
-Σωστά. Να, είναι που τ’ αγαπώ πολύ το Λενάκι. Και δεν μπορώ πολλή ώρα χωρίς να τ’ ακούσω.
-Ναι, ρε Θόδωρα. Αλλά μήπως σε περάσει για μουνόδουλο?
- Λες; Αφού μου το ζητάει. Να την παίρνω, όποτε μπορώ.
-Από πού, ρε Θόδωρα;
-Απ' το σταθερό ,απ' το κινητό, ακόμα κι από τηλεφωνικό θάλαμο, αν μου έχει τελειώσει η κάρτα.
-Α! Ρε μήπως φοβάσαι μη στα φορέσει;
-Ας τα φορέσει. Γι αυτό της τ’ αγόρασα.
-Τα ποια, ρε Θόδωρα?
-Τα δαχτυλίδια.
-Άτσα, ο Θόδωρας! Μπερκέτι άντρας είσαι, ρε Θόδωρα! Και πώς τα βολεύεις ρε Θόδωρα με τρεις κι εξήντα;
-Για το Λενάκι μου και το σκατό μου παξιμάδι. Η γυναίκα, όπως και να ‘ναι, το θέλει το λούσο της.
-Και τον λούτσο της τον θέλει Θόδωρα, αλλά πού να σου εξηγώ τώρα………..