Με λένε "λύσ' το".

Είναι πολύ μαλάκας ο κόσμος στην τελική. Εγώ, να πούμε, είμαι δικαστικός. Πλακώνονται κάποιοι κι έρχονται σε μένα να τους πω ποιος έχει δίκιο. Και προσπαθούν να με πείσουν με επιχειρήματα τα οποία , συνήθως, είναι κοινές παπαριές. Κι είμαι κι υποχρεωμένος να τους ακούω. Γι αυτό πληρώνομαι άλλωστε. Το πιο βαρετό είναι πως πρέπει να γράψω και σκεπτικό για την απόφαση που έχω βγάλει ήδη από τα πέντε πρώτα λεπτά της διαδικασίας. Το απλούστερο θα ήταν να διατύπωνα την απόφασή μου ως εξής:
“O μηνυτής είναι μαλακοπίτουρας. Δουλειά δεν έχει να κάνει και τρέχει στα δικαστήρια. Αθώος ο κατηγορούμενος».
Ή
«Ο ενάγων είναι γνωστός μπατίρης και ψάχνει για κορόιδα. Χέστηκε η φοράδα του στ’ αλώνι και ζητάει τα ρέστα. Αθώος ο εναγόμενος!».
Δικαστής είμαι όμως. Και δεν μπορώ να γράψω τέτοια. Και για ν’ αποδείξω τ’ αυτονόητα κάθομαι και γράφω ολόκληρα κατεβατά για να αιτιολογήσω την απόφασή μου. Αρχίδια μάντολες………
Το χειρότερο όμως είναι άλλο. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός με την ιδιωτική μου ζωή και με τις κοινωνικές συναναστροφές μου. Έτσι επιτάσσει το καθήκον. Σκατά καθήκον, δηλαδή, αλλά μην το κάνουμε και θέμα.
Ως εκ τούτου έγινα λίγο μονόχνωτος. Στην αρχή σκέφτηκα να φτιάξω μπλογκ αλλά δεν είχε ανακαλυφθεί το ίντερνετ τότε. Είπα να το φτιάξω μόνος μου αλλά βαριόμουν. Κι έτσι το ’ριξα στα Μαθηματικά.
Σύντομα κατάλαβα πως οι μαθηματικοί της εποχής μου είναι στουρνάρια.. Για τα πανηγύρια και πολύ λέω. Δεν με αποδέχονται ως μαθηματικό, γιατί δεν έχω κάνει τις ανάλογες σπουδές ,λένε. Κι εγώ το γύρισα στην πλάκα. Φτιάχνω κάτι προβληματάκια, τους τα ταχυδρομώ και τους αφήνω να σκίζονται. Αλλά δεν μπορούν να τα λύσουν. Τα κωθώνια.
Προβλέπω και το μέλλον. Τα προβλήματα που βάζω θα πάρει τρεις με τέσσερις αιώνες να επιλυθούν. Το τελευταίο μου δε, είναι πολύ ζόρικο. Θα τους παιδέψει τρελά. Θα το λύσει ένας μισοπάλαβος Αμερικάνος αφού θα βασανιστεί καμιά τριανταριά χρόνια. Και η λύση του θα είναι του τύπου «η ζωή σου κύκλους κάνει». Θα γράψει πάνω από 100 σελίδες για ν’ αποδείξει κάτι που λύνεται σε δυο σειρές. Τζώννης δεν είναι? Τι περιμένεις?
Εμένα με λένε Φερμά. Καμιά σχέση με τη φέρμα. Ούτε και το ρήμα φορμάρω. Είμαι σεμνός εγώ. Το μικρό μου είναι Pierre.Οι φίλοι μου με φωνάζουν Λύστο.