Tεχνικός Αναλυτής Μπούμπης

Mε το Μπούμπη είμαστε φιλαράκια, κάνα χρόνο τώρα. Τυχαία γνωριμία, διόλου τυχαία φιλία. Ήμουν στη Σταδίου, σε μια διάβαση πεζών, όταν με πλησίασε ένας τυφλός : «-Σας παρακαλώ κύριε», μου λέει, «μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε να βρώ το σκύλο μου ; Μου έφυγε απ’ το λουρί. Είν’ ένα λαμπραντόρ μπεζ, κάπου εδώ θα τριγυρνάει. Τον έχω ανάγκη, είναι σκύλος-οδηγός, καταλαβαίνετε…»«Βεβαίως, κύριέ μου», προθυμοποιήθηκα, «τρέχω τώρα να τον βρώ!». Και τον βρήκα. Το ξεδιάντροπο το σκυλί ήταν εκατό μέτρα πιο πάνω, ακριβώς στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη και κατουρούσε προς Ανατολάς, στην κατεύθυνση που έδειχνε ο Γέρος του Μωριά. «Έλα δω ρε μούργο !» του φωνάζω κι αυτός αμέσως κινείται προς το μέρος μου, χαρά γεμάτος.Φοβερή φάτσα αυτός ο σκύλος –αρσενικός ήταν. Μου μπήκαν ιδέες. Βλέπεις, συμβαίνει να έχω ένα θηλυκό λαμπραντόρ, τη Lucy, εξαίρετο δείγμα του είδους, από γονείς πρωταθληταράδες. Έτσι και πήγαινε ποτέ η Lucy σε διαγωνισμό, θα τους παίρναμε και τα σώβρακα, αλλά δεν πήγε, διότι είναι σεμνή. Βάζω το μυαλό μου να δουλέψει : Ζευγαρώνοντας τη Lucy με τούτον εδώ, σε λίγους μήνες θα έχουμε ίσαμε δέκα βιώσιμα κουτάβια, καθαρόαιμα μέχρι τα νύχια, προς πεντακόσια ευρώ το κουτάβι, μας κάνει πέντε χιλιάρικα. Πέντε χιλιάρικα είναι πολλά λεφτά, κι αν υπολογίσεις και τις μελλοντικές γέννες, το ποσό ανεβαίνει. Τέτοια φράγκα, με τα χάλια του χρηματιστηρίου, δεν είναι να τ’ αψηφάς, εκτός αν παίζεις στο ΧΑΑ με λεφτά της Monopoly, οπότε δε σε νοιάζει.Από την άλλη πλευρά, λίγο παρακάτω υπάρχει στημένος ένας τυφλός, που περιμένει το σκύλο του. Στοιχειώδης ηθική υπαγορεύει να επιστρέψω το σκύλο στον ιδιοκτήτη του. Βουτάω το σκύλο απ’ το λουρί και τραβάω γρήγορα κατά το Σύνταγμα. βασιζόμενος στη φιλανθρωπία εκείνων που θα οδηγήσουν τελικά τον τυφλό στον προορισμό του.Το σκύλο τον βάφτισα Μπούμπη, τον πήγα σπίτι, τον τάϊσα και πότισα, τον έπλυνα και μέχρι και γυναίκα του βρήκα, αποβλέποντας στην πλοκή του ειδυλλίου. Μέχρι το βράδυ όμως, από τις τύψεις για την κλοπή του ζώου, η ψυχολογία μου είχε καταντήσει χειρότερη κι από του Ρασκόλνικωφ. Συχνά τα βάζω με τον εαυτό μου, επειδή είμαι τόσο ηθικός. Αυτό είναι ελάττωμα στις μέρες μας. Τέλος πάντων, από την κονκάρδα που είχε ο Μπούμπης στο λαιμό, βρήκα το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη και κάλεσα. Μου απάντησε μία κυρία. Της εξήγησα ότι έχω βρεί το λαμπραντόρ και πολύ χάρηκε η καημένη. Λέω «αντιλαμβάνομαι τη χαρά σας κυρία μου, πόσο μάλλον αφού ο τυφλός σύζυγός σας ξαναβρήκε τον οδηγό του»«-Καλέ, ποιός τυφλός ; Ποίος οδηγός ; Καπετάνιος είν’ ο άντρας μου και το σκυλί το είχε για τα κυνήγια του, όταν γυρίζει απ’ τα βαπόρια ! Κάποιος παλιάνθρωπος μας το έκλεψε το σκυλί προ μηνών, μέσ’ από τον κήπο μας. Υπέροχος ο κήπος μας, να έρθετε καμιά μέρα, να δείτε και την πισίνα μας και το μπάρμπεκιου…».Κλείνω αμέσως το τηλέφωνο. Ρέ τον κερατά τον τυφλό, το ‘χε τσουρνέψει το σκυλί ! Και γω τον λυπόμουν κιόλας, τον λωποδύτη ! Ο Μπούμπης με κοιτάει με ύφος λυπημένο. «-Μη στεναχωριέσαι κούκλε μου, εδώ θα κάτσεις, μαζί μου. Σιγά μη σε στείλω στον Καπετάν Φουρτούνα, να σε τραβολογάει για πάπιες στον Έβρο, μέσα στα παγωμένα τα νερά, ν’ αρπάξεις και καμιά πνευμονία».Οι μήνες πέρασαν. Συχνά αναρωτιόμουν πόσο καλός να ήταν άραγε ο Μπούμπης στο κυνήγι. Ως εραστής πάντως ήταν τελείως άχρηστος. Τη Lucy μήτε που τη ζύγωσε ποτέ του, ο μπουνταλάς. Δεν είναι όμως χαραμοφάης. Το ψωμί του το βγάζει και με το παραπάνω. Σύντομα, ανακάλυψα το αλάνθαστο ένστικτό του στην επιλογή μετοχών. Οι προτάσεις του περί αγοραπωλησίας τίτλων είναι εγγυημένες. Ένα άγριο γαύγισμα σημαίνει «πούλα κορόϊδο !», δύο χαρούμενα γαυγίσματα σημαίνουν «ξύπνα κι αγόραζε !». Η σιωπή του σημαίνει διακράτηση. Δοκιμασμένο σύστημα, 100% επιτυχία. Τυχαία τ’ ανακάλυψα, ενόσω κατείχα ακόμη ΕΤΕ, πέρυσι το φθινόπωρο. 47 ευρώ είχε φτάσει η ΕΤΕ. Και δώστου να γαυγίζει ο Μπούμπης. Δεν ξέρω πώς το καταλάβαινε το άτιμο το ζωντανό, αλλά μόλις έβλεπε στο ticker την ΕΤΕ, του σηκωνόταν η τρίχα. Δόντια έδειχνε. Μόλις την ξεφορτώθηκα, αυτομάτως ηρέμησε. Και με άλλες πολλές μετοχές, τα ίδια. Στην ΔΕΗ και στον ΟΤΕ, για παράδειγμα, από τη λύσσα του κόντεψε να φάει κι εμένα τον ίδιο, μέχρι να τις πουλήσω. Στη ΜΙΓ να δείς τί έκανε ! Σωτήρας ο Μπούμπης. Οι υπόλοιποι παλεύουν με θεμελιώδεις αναλύσεις, με συζητήσεις επί συζητήσεων, με εικασίες κι εκτιμήσεις, αλλά εγώ έχω το μυστικό μου όπλο, τον Μπούμπη. Τον ακολουθώ τυφλά. Οδηγός τυφλών είν' ο Μπούμπης, αυτό είναι. Το ‘χε μέσα του.Πριν δυό μέρες, είμαι σε μια καφετέρια στη Γλυφάδα και διαβάζω αθλητικά, χωσίματα στον Κόκκαλη και τέτοια ωραία. Πλάτη μου είναι μια παρέα και οι τύποι συζητούν για σκυλιά. Σε κάποια στιγμή, ο ένας απ’ αυτούς διηγείται : «Ρε παιδιά, ό,τι και να λέτε, τα πιο έξυπνα σκυλιά είναι τα Λαμπραντόρ ! Είχα ένα, άλλο πράγμα. Βρε, σε δυό μήνες μέσα του είχα μάθει Τεχνική Ανάλυση. Στο τέλος, με ξεπέρασε και διάβαζε μόνο του Elliot. Ήθελα να ‘πιανα στα χέρια μου τον αλήτη που μου το έκλεψε, το σκυλί μου !»Γυρίζω, με τρόπο, και βλέπω τον «τυφλό» της οδού Σταδίου.-Μα τι απατεώνες κυκλοφορούν, επιτέλους ;