Avant-Première

Όπως είχα προαναγγείλει πριν λίγες μέρες, ήταν απλώς θέμα χρόνου η επανεμφάνιση της φίλης μου της Απολογίας.

«-Φίλη σου η Απολογία ? –Από πού κι ως πού ? –Εσύ δεν ήσουν που την είχες υποδεχτεί με τις πέτρες στα Capitalblogs ?», ρωτάει ο γνωστός πανίβλακας, με τις θεόχαζες ερωτήσεις. Ναι, αυτό συνέβη πράγματι προ Χριστού, μέχρις ότου αντιληφθώ ότι είχα ενώπιόν μου ένα πηγαίο/γνήσιο συγγραφικό ταλέντο, οπότε σταμάτησα να της ρίχνω πέτρες. Λίγα αυγά μόνο, που ύστερα τα έκοψα κι αυτά. Τέλος πάντων, δεν θ’ απολογηθώ κιόλας για την Απολογία. Αυτή είναι δική της δουλειά. Η ουσία είναι ότι η Απολογία είναι κολλητή μου, όσο και να χτυπάτε κάτω τους κώλους σας, ελληναράδες, ανεπρόκοποι, γυναικοδιώχτες, συμπλεγματικοί.

Η Απολογία έλειψε πολύ καιρό και οι φήμες οργίασαν. Κάποιοι είπαν ότι την δολοφόνησε ο Joe Arpaio, εξαιτίας των λιβέλων που του εξαπέλυε. Ψέμα. Άλλοι διέδιδαν ότι άνοιξε μπυραρία «Red Lion» στα suburbs του Μπέρνλι και χοντροκονομάει από τους αλκοολικούς rednecks. Μύθος. Κάποιοι, πιο ευφάνταστοι, ισχυρίζονταν ότι -βαθειά διεφθαρμένη πλέον από την συναναστροφή της με τoυς traders του Capital- προσελήφθη από την Morgan Stanley, προκειμένου να συντάσσει εμπιστευτικές (τάχα μου) εκθέσεις για τις ελληνικές τράπεζες και ότι ιδίως εξαιτίας της κατέρρευσε το σύστημα, ακριβώς κατά τον ύποπτο χρόνο της απουσίας της. Φίδι. Τίποτ’ απ’ τα παραπάνω δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι άλλη :

Τόσον καιρό η Απολογία μας έγραφε (εκεί που δεν πιάνει tattoo) διότι έγραφε. Συνέγραφε, είναι ο ακριβής όρος. Στρώθηκε κάτω, έστυψε το μυαλό της (???), απομονώθηκε από τον ενοχλητικό (εσάς εννοώ, χαμένοι, όχι εμένα) περίγυρο κι έκανε αυτό για το οποίο προοριζόταν. Τελείωσε το βιβλίο της.

«Είναι όμορφα εδώ στην Κυψέλη», έτσι λέγεται το βιβλίο και η συγγραφέας του ονομάζεται Βασιλική Δήμου. «-Ποια είναι πάλι αυτή ?», ξαναρωτάει ο κρετίνος. Η Απολογία, ηλίθιε. Η Βασιλική Δήμου είναι η Apologia Pro sua Vita, για τους φίλους απλώς «Βασιλική», άρα για σένα –πάντα- «Απολογία». Το «Είναι όμορφα εδώ στην Κυψέλη» -το ξαναγράφω- είναι το βιβλίο της Απολογίας. Οφείλω να το παρουσιάσω. Κι όπως θα έχετε αντιληφθεί, δεν συνηθίζω να πομπάρω παρά μόνον ποιότητα. Δεν το έχω διαβάσει ακόμη, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία, όταν μιλάμε για μένα, αφού μπορώ να εκπονήσω μιαν ολοκληρωμένη βιβλιοκριτική, ακόμη και δίχως να έχω διαβάσει το έργο, με την ίδια ευκολία που ο Paganini μπορούσε να εκτελέσει και τα εικοσιτέσσερα καπρίτσια, σ’ ένα βιολί δίχως χορδές. Για να μη σου πω και το εικοστό πέμπτο.

Ας ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη. Το βιβλίο εκδίδει ο γνωστός (τουλάχιστον σε όσους διαβάζουν κάτι πέραν του «Χρηματιστηρίου» και του Τakis1-Καλογήρου) οίκος «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ» κι εδώ θα βρείς μία σύντομη παρουσίασή του :
http://periplousekdoseis.blogspot.com/2009/03/blog-post_09.html

Όχι, δεν ξέρω πόσο κοστίζει το βιβλίο, σπαγγοραμένε, εξάλλου υποψιάζομαι δεν θα τιμολογηθεί πριν την επίσημη παρουσίασή του, αύριο, Τρίτη 10 Μαρτίου και ώρα 19.00 (δηλαδή επτά το απόγευμα), στο café “ΜΑΓΚΑΖΕ”, Αίολου 33, Aθήνα. Αλλά, όσο και να κοστίζει, τράβα, ζήτα το και πάρτο. Καλό θα είναι να το ζητάς από περισσότερα βιβλιοπωλεία, ώστε να γίνεται αξιόλογος ντόρος και σαματάς περί του έργου. Απλώς, σου θυμίζω ότι τα βιβλιοπωλεία είναι κάτι καταστήματα με βιβλία στις προθήκες, που απόξω γράφουν «Βιβλιοπωλείο» (συνήθως).

Λοιπόν, αυτή είναι η πρώτη εκδοτική προσπάθεια της Βασιλικής (νομίζω). Η τύπισσα κάνει αυτό ακριβώς που δεν πρέπει, δηλαδή γράφει βιωματικά. Εγκλωβισμένη στην Κυψέλη, όσο ακριβώς κι εσύ στη μετοχή της Εθνικής Τραπέζης, δηλαδή άσχημα χωμένη, βγαίνει στο παράθυρό της και μετράει κεραίες και ηλιακούς. Εισπνέει τον καθαρό αέρα της περιοχής, κάνει και κάνα-δυό εκτάσεις-ανατάσεις χειρών, στρώνει κεφάλα, που λένε, κι έτσι εμπνέεται, όπως ο Μπάροουζ από τα φαρμάκια που κατέβαζε.

Για ξεκάρφωμα και μόνο, αυτοσαρκάζεται, αλλά στην πραγματικότητα είναι ψωνάρα ολκής, με υψηλά ποσοστά αυτοεκτίμησης συγκεντρωμένα στο αίμα της. -Πόσο στέκει στα λογικά της ? –Όχι ιδιαίτερα. Αυτό άλλωστε καθίσταται προφανές, ήδη εκ πρώτης όψεως, από τον τίτλο του βιβλίου, στον οποίον η λέξη «φρικαλέα» έχει παραδόξως αντικατασταθεί από τη λέξη «όμορφα».

Ο κορμός της ιστορίας δεν έχει καράτε και δεν έχει σεξ, πράγμα που αυτομάτως πλήττει σοβαρά την εμπορικότητα. Παραμένει πάντως μια καλή ιστορία. Οι βιολόγοι-γενετιστές θα βρούν οπωσδήποτε ενδιαφέρον, στην καταγραφή της πεισματώδους προσπάθειας επιβίωσης ανθρωπίνων οργανισμών στην ευρύτερη περιοχή Centrala Atomoelectrica Cernobil/Κυψέλης, ενώ και για τον ιστορικό του μέλλοντος το βιβλίο θ’ αποτελέσει πολύτιμο βοήθημα στην ερμηνεία του θαύματος της Χιροσίμα, αλλά και της Δρέσδης. Ο συνειδητοποιημένος προλετάριος θα ενοχληθεί οπωσδήποτε από τις σαφείς νύξεις περί αναβίωσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, καθώς και από τους προκλητικούς συσχετισμούς μεταξύ Φωκίωνος και Νήσων Φώκλαντ, ο γεωγράφος θ’ αναθεωρήσει όσα γνώριζε μέχρι σήμερα για την Αττική γή, ο ακτιβιστής της Greenpeace θα αξιοποιήσει το σύγγραμμα ως “exhibit A”, για την δικαιολόγηση της όποιας ακραίας δράσης του, ενώ η καργιόλα-κυράτσα-λοβοτόμος, τύπου Μάρας Μεϊμαρίδη θ’ αγανακτήσει για το γεγονός ότι το σύστημα επιτρέπει ακόμη να εκδίδονται τέτοια βιβλία.

Με λίγα λόγια, το βιβλίο είναι καλό.