Hijo de Puta

H Siesta είναι μία, πάει και τελείωσε. Δεν υπάρχει δηλαδή αυτό που πολλοί λένε, κατά πλεονασμό, "μεσημεριανή σιέστα", μιάς και δε νοείται ούτε πρωϊνή ούτε βραδυνή σιέστα, ούτως ή άλλως. Η Siesta είναι η hora sexta - η έκτη ώρα- μετρώντας πάντα απ' την αυγούλα. Κοντολογής, το μεσημέρι. Είναι η ώρα του σαπίσματος, η ώρα που ο Μεξικάνος, ζαβλακωμένος από τον ήλιο και με την κοιλιά πρησμένη από τακίτος με τορτίγιας κι έχοντας κατεβάσει καμμιά δεκαριά μπυρόνια, πέφτει τελικά σε καταστολή και λειώνει, όπως ο βόας που μόλις έχει καταβροχθίσει ένα ελάφι,αμάσητο.

Ο Κάρλος, αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος του ελεεινού μπάρ "Fandango", μιάς ποντικότρυπας χαμένης κάπου όξω από την Θιουδάδ Ομπρεγόν, έχει μόλις σηκωθεί από τη σιέστα του και πασκίζει απεγνωσμένα να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά πάνω από την ήδη πιτσιλισμένη από χοντρές σταγόνες ιδρώτα φυλλάδα του, την "Εl Financiero", κάτι σαν τον δικό μας "Κόσμο του Επενδυτή". Δηλαδή, κυριλέ πράγματα.

Ο Κάρλος προσεγγίζει αρκετά αυτό που έχεις κατά νουν ως μεξικάνικο πρότυπο : Χοντρός, μακρυμάλης, λαδομάλης, με παχιά μουστάκα, βρωμίλος κι αξύριστος. Έχει όμως μάτι που κόβει σβέλτα, καθώς και μιά Winchester Defender, φτηνιάρικη αλλά πάντα γεμάτη, κάτω από τον πάγκο του, διά παν ενδεχόμενο. Και είναι και μελετηρός. Ειδικά στα οικονομικά είναι άπιαστος. Τεχνική ανάλυση βέβαια δεν κατέχει, ούτε ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, αλλά στα θεμελιώδη διαθέτει ένα άλφα επίπεδο.

"-Έϊ, Χουανίτο, το ξέρεις φίλε μου ότι η Citigroup έχει πάει ενάμισυ δολλάριο ?". Το μάλλον ρητορικό ερώτημα απευθύνεται από τον Κάρλος στον Χουάν Γκουτιέρεθ Πασκουάλ, πρώην αριστερό μπακ της Ντεπορτίβο Τολούκα, νυν άνεργο και σταθερό θαμώνα του "Fandango", ήδη από την εποχή ακόμη που έπαιζε μπάλα. Ίσως και γι αυτόν ακριβώς το λόγο να την έκοψε νωρίς τη μπάλα. Ο Χουανίτο προσεγγίζει αρκετά αυτό που έχεις κατά νουν ως μεξικάνικο πρότυπο : Χοντρός, μακρυμάλης, λαδομάλης, με παχιά μουστάκα, βρωμίλος κι αξύριστος. Το μάτι του είναι μονίμως θολωμένο από την tequila και το μόνο που κόβει είναι η θέση του μπουκαλιού, μέχρι το επόμενο σερβίρισμα. Σπάνια σηκώνει τη μοσχαροκεφαλή του από τον πάγκο κι όταν το κάνει είναι για να θαυμάσει κάποια ατάκα του οικοδεσπότη Κάρλος, που πάντα βρίσκει τον τρόπο να τον εντυπωσιάζει. Να, όπως τώρα :

"-Απίστευτο !", αντιδρά ο χοντρο-Χουάν στην είδηση του γκρεμοτσακίσματος της Citi, λες κι ήξερε πόσο έκανε και πέρυσι.

"-Κάρλος, άσε επιτέλους αυτές τις μαλακίες και πιάσε μια θερβέθα", ακούγεται η βραχνή φωνή του Ερνέστο Ετσεβερία, από την άλλη άκρη του πάγκου. Ο Κάρλος, ικανοποιεί το αίτημα, όχι πάντως δίχως να ρίξει ένα φαρμακερό βλέμμα προς τον "Έρνι τον Κύκλωπα". Ο Ερνέστο προσεγγίζει αρκετά αυτό που έχεις κατά νουν ως μεξικάνικο πρότυπο : Χοντρός, μακρυμάλης, λαδομάλης, με παχιά μουστάκα, βρωμίλος κι αξύριστος. Το μάτι του είναι ένα και μοναδικό. Το άλλο το έχασε σ' έναν άγριο καυγά, πριν κάτι χρόνια. Για γκόμενες λένε κάποιοι. Άλλοι πάλι, κάνουν λόγο για πρέζα. Ο Έρνι δεν μιλάει ποτέ για το χαμένο μάτι.

"-Κι όμως φίλοι μου !", επιχειρεί εκ νέου ο Κάρλος, "βρισκόμαστε σ' ενα οριακό σημείο των αγορών. Είναι το λεγόμενο σημείο "του αποχαιρετισμού", αφού κάποιων οι δρόμοι θα χωρίσουν για πάντα. Ορισμένοι από μας θα γίνουν πλούσιοι, ενώ κάποιοι άλλοι θα παραμείνουν για πάντα στη μιζέρια τους". Το τελευταίο σχόλιο συνοδεύεται κι από ένα καταφρονητικό βλέμμα προς αμφότερους τους θαμώνες του καταστήματος. Αυτοί σαλεύουν αμήχανα στις θέσεις τους, αποφεύγοντας τη ματιά του. Στο κάτω-κάτω, δεν θέλουν ν' αποχαιρετιστούν με τον Κάρλος. Ο Κάρλος είναι φιλαράκι, για ποιό λόγο να χωρίσουν οι δρόμοι τους ?

Έξω, ο τζίτζικας έχει ήδη βγάλει τη μπέμπελη. Λειώνουν μέχρι κι οι κάκτοι.

"-Φίλοι !". Τώρα ο Κάρλος έχει πάρει το επισημότερο ύφος του. "-Οι στιγμές που ζούμε, είναι κοσμοϊστορικές. Οι ευκαιρίες περνούν για μια στιγμή από μπροστά μας, μιά τόση δα στιγμούλα, ίσα-ίσα για όσο χρόνο προλαβαίνει ένας γρήγορος μάγκας σαν κι εμάς ν' απλώσει τη χερούκλα του και να τις γραπώσει ! Και ν' αλλάξει την ιστορία της ζωής του, για πάντα !"

"-Απίστευτο !", αντιδρά ο χοντρο-Χουάν.

"-Κι όμως ! Όπως ακριβώς σας τα λέω. Ο Πλανήτης μας είναι πλέον γεμάτος ευκαιρίες, φίσκα, όπως το Εστάδιο Αζτέκα, στο Μουντιάλ του '86, επί Μιλουτίνοβοτς, τότε που είχαμε πηδήξει τις αδελφάρες τους Βέλγους, στην πρεμιέρα. Κι εμείς καθόμαστε εδώ και πίνουμε μπύρες, σαν άχρηστα τομάρια που είμαστε. Ορίστε, διαβάζω τώρα, η Μπάνκα Ναθιονάλ ντε Γκρέθια έχει πάει στα 9,82 ευρώ, βάλτε κάτω να δείτε πόσα πέσσος μας κάνει αυτό. Τζάμπα. Αδιανόητη ευκαιρία λέμε, μοναδική, σχεδόν θεόσταλτη, μα τον Άγιο Δομένικο !". Και οι τρείς μαζί σταυροκοπιούνται.

"-Φίλοι, η Μπάνκα Ναθιονάλ ντε Γκρέθια είναι η ευκαιρία της ζωής μας. Θα γίνουμε πάμπλουτοι", καταλήγει ο Κάρλος, σχεδόν υποκλινόμενος μπροστά στο ολιγάριθμο κοινό του.

"-Απίστευτο !", αντιδρά ο χοντρο-Χουάν.

"-Κάρλος, άσε επιτέλους αυτές τις μαλακίες και πιάσε μια θερβέθα", συμπληρώνει ο Ερνέστο Ετσεβερία, με τη βραχνή φωνή του και το ένα και μοναδικό μάτι του να καρφώνει άγρια τον Κάρλος, τον δήθεν "φίλο", που προσπάθησε -τόσο απροκάλυπτα- να τον μπάσει στην ΕΤΕ. Hijo de puta.....