Λαγός με Σώβρακο

Όπως ακριβώς οι κερατάδες σύζυγοι, που τελευταίοι μαθαίνουν πότε έμπαινε και πότε έβγαινε ο μουστερής στον οίκο τους (και όχι μόνο), έτσι και οι παίχτες, πάντα κατόπιν εορτής μαθαίνουν ποιά ήταν τελικά τα σωστά σημεία εισόδου και εξόδου στις αγορές. Όταν πλέον έχει γίνει η ζημιά.

Υπάρχουν βέβαια και κάτι κερατάδες υποψιασμένοι πως κάτι μπαινοβγαίνει στον οίκο τους (κι όχι μόνο) και για να μάθουν την αλήθεια καταφεύγουν σε ντετέκτιβ. Τώρα, μην φανταστείς τίποτε detectives του L.A.P.D., κομψούς, με γυαλί σένιο, άψογο κούρεμα και τριζάτη κοστουμιά, απ' αυτούς που παίζουν στις ταινίες και δώστου και τραβάνε το python και μοστράρουν και το επίχρυσο το σήμα "to protect and to serve". Όχι. Εδώ μιλάμε είτε για κάτι τελειωμένους κοιλαράδες, με μούρη πρησμένη από το αλκοόλ και προχωρημένη ποδάγρα, είτε για κάτι λεμέδες, με μυωπία εικοσιτεσσάρων βαθμών, άμφω. Τους ξέρεις, είναι αυτοί οι γνωστοί που σκάνε μύτη στο γυαλί και ψάχνουνε ακόμη για τον μικρό Άλεξ, παρότι λύθηκε το μυστήριο. Απο δαύτους περιμένει ο κερατάς να μάθει την αλήθεια και -παραδόξως- τη μαθαίνει, αλλά φεύ -και που τη μαθαίνει, τί καταλαβαίνει ;

Αντίστοιχα, υπάρχουνε κι αυτοί που καταφεύγουν σε εργαλεία μυστήρια για να βρούνε την τάση της αγοράς και καλά κάνουνε δηλαδή, διότι η τάση είναι άτιμο πράμα, επικίνδυνο, δεν είναι για να παίζεις μαζί της. Γι αυτό και οι ηλεκτρολόγοι έχουνε συνήθως στην κωλότσεπη ένα δοκιμαστικό κατσαβίδι, ώστε να τσεκάρουνε την τάση, μη φάνε κάνα κεραυνό κατακούτελα και τους σηκωθεί το μαλλί σαν της Μαρίας Αντουανέτας, της ροκοκό, που της κόψανε το σβέρκο επειδή ήθελε να φάει το παντεσπάνι του μονοφαγά του Δαντών. Που κι αυτός, με τη σειρά του, ήθελε να φάει του Ροβεσπιέρου και γι αυτό τον περάσανε λεπίδι και πάει λέγοντας. Και μετά αναρωτιόταν η αλλοπαρμένη, γιατί ο κοσμάκης προτιμούσε το ψωμί το σκέτο.

Πιό παλιά, μέχρι τέλη δεκαετίας εβδομήντα, ίσως κι αρχές ογδόντα, τότε που το κεράτωμα -εκτός από εθνικό σπορ- λάχαινε και ποινικό αδίκημα, για την επ' αυτοφώρω σύλληψη της άτιμης διοργανωνόταν κανονικό σαφάρι : Ξεκινούσε ο ειδοποιημένος κερατάς, για τον τόπο του εγκλήματος, μαζί με ολόκληρη ομάδα κρούσεως, ντετέκτιβς, μαρτύρους, μπάτσους, μπορεί και κάνα φωτογράφο, για τα σχετικά ενσταντανέ. Άμα ο δράστης ήτανε γάτος, καταλάβαινε εγκαίρως ότι πάνε να του την πέσουνε, συνήθως από τον ήχο της μηχανής του αμαξιού του κερατά. Αυτό ήταν το σήμα εξόδου, αξιόπιστο κι επιβεβαιωμένο, ωσάν τα κύματα Elliot.

Ειδικά, αν ο κερατάς σωφάριζε κάνα δίχρονο Nsu, κάνα παλιό Saab, καμμιά Μπέμπα δίλιτρη ή το άλλο το θηρίο, το Βελότσε, ο μπήχτης άκουγε αμέσως το μπουρί, πεταγότανε σαν ελατήριο από την κλίνη της αμαρτίας κι έψαχνε για το κοντινότερο μπαλκόνι. Από πρώτο όροφο πήδαγε σαν βουάρ, μπορεί κι από δεύτερο, κι αν είχε πάρει και πουλάδα ειδικών δυνάμεων, ίσαμε κι από τρίτο σάλταρε. Την ώρα που το έσκαγε, σα λαγός με σώβρακο (και αν), άκουγε από πάνω τις ξεγυρισμένες χαστούκες και τα μπινελίκια που έτρωγε η καλή του. Δε βαριέσαι.

Τα ζόρικα ήταν για όσους κάναν τη δουλειά σε ρετιρέ, αυτοί δεν είχαν καμμία τύχη. Σούμπιτους τους πηγαίναν στο Α/Τ της περιοχής, διά τα περαιτέρω, τυλιγμένους στη σινδόνη. Όχι αυτή του Βατικανού, που είναι μούφα, την άλλη, τη φέρουσα τα εμφανή ίχνη του αδικήματος.

Όπως ο γαμπρός της πίσω πόρτας έστηνε αυτί, μπας κι ακούσει έγκαιρα την εξάτμιση του κερατά, έτσι κι ο παίχτης είναι στην τσίλια, μπας και πάρει σήμα εξόδου, ώστε να την κάνει όπως-όπως, να μη φάει τη μεγάλη λέζα. Κι εντάξει, άντε και το πήρε το σήμα πώλησης, το θέμα είναι -κι εδώ- από ποιόν όροφο θα σαλτάρει. Ας πούμε, σφιχτό stop-loss στο μείον 5%, είναι σα να πηδάς από τον πρώτο. Με ζημιά 20%, σα να φεύγεις από το μπαλκόνι του δευτέρου. Λες "το πολύ-πολύ να σπάσω κάνα ποδάρι" κι ορμάς στο κενό.

Έχει βέβαια και μερικούς που πηδάνε από πέμπτο, έκτο κι έβδομο. Με ζημιά 70-80%, πάνω τους. Όχι κι έτσι, αδελφέ. Να γλιτώσεις τη σύλληψη είπαμε, όχι να τσακίσεις τον αυχένα σου. Από το ρετιρέ δεν πηδάμε. Κάτσε μέσα, φόρα και το σεντονάκι σου και περίμενε να σε τσακώσουν. Να σου περάσουν βραχιολάκια, να σε βγάλουν και καμμιά αναμαλλιασμένη πόζα, άντε να σου ρίξουν και καμμιά μπούφλα, ο αγαναχτισμένος κερατάς και κάτι ξαδέλφια του. Εμ, άδικο θα 'χει ; Έπειτα, θα περάσεις κι ένα αυτοφωράκι κι αυτό ήταν όλο. Σιγά τα ωά. Μετά, ελεύθερο πουλί. Παρά να σε βρούν χαλκομανία στο πεζοδρόμιο, πιό καλά,δε νομίζεις ;