Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Αιωρήσεις

(Αντί προλόγου)
Είπε κάποια έξυπνη -ονόματα δε λέμε- ότι δήθεν δεν μπορώ, λέει, να γράψω λογοτεχνήματα. Για την ακρίβεια, η Λούκραινα το ‘πε. -Έτσι σου είπανε να λες, κυρία μου ; -Το μυαλό σου (???) και μια λίρα. Φυσικά και μπορώ. Ο Swear μπορεί να γράψει οποιοδήποτε είδος, εάν γουστάρει. Απλώς δεν γουστάρει. Πάρε τώρα το παρακάτω και κάντο κορνίζα. Πάρτο, Λίζα. Μιλάμε για ΤΟ λογοτέχνημα. Σαφείς οι επιρροές από τον Μαίτρ του είδους Usound, αλλά αυτό δε λέει τίποτα. Ο συγγραφέας αποστασιοποιείται, δημιουργώντας ένα ασπρόμαυρο σκηνικό, σχεδόν γοτθικό. Και το κυριώτερο : Οι dead can dance ήρωες οδηγούνται σε ένα τέλος. Επιτέλους. Μια ιστορία με κατάληξη. Πάρτο, Λίζα :

Ήταν διαδικτυακή η γνωριμία τους. Καιρό τώρα. Είχαν κουβεντιάσει πολλά . Σχεδόν τα πάντα. Απέμενε η προσωπική επαφή. Το κανόνισαν για το βράδυ.
Το απόγευμα σηκώθηκε κι άρχισε την προετοιμασία του. Πρώτ’ απ’ όλα, έσπασε δυό αυγά, ρούφηξε τους κρόκους –να καρδαμώσει κιόλας- και με το ασπράδι έστρωσε το μοϊκάνικο μαλλί του. Το πράσινο λοφίο στάθηκε κάγκελο. Σωστό ιγκουάνα των νήσων Γκαλαπάγκος. Άψογος.

Μετά έπιασε να δοκιμάζει τι θα φορέσει. Ένας φίλος του ‘χε μιλήσει για τις τριζάτες τις κοστουμιές Armadillo Zenga ή κάπως έτσι, τέλος πάντων. Είχε τσουρνέψει μία για δείγμα, από κάποια σπασμένη βιτρίνα, τον περασμένο Δεκέμβρη. Ευκαιρία να τη μοστράρει. Δοκίμασε το σακάκι. Χάλια. Μετά, έκατσε με υπομονή και το πριτσίνωσε ολόκληρο. Ξήλωσε και τα μανίκια. Κάπως καλύτερα τώρα. Λινό βέβαια, μες το καταχείμωνο, αλλά μπρος στα κάλλη τί ‘ν’ ο ψόφος ; Το κέφι του βελτιώθηκε. Κάτι λείπει όμως και πάλι. A, ναι, οι κονκάρδες των Exploited. Τις καρφίτσωσε κι αυτές. Για να δούμε, τώρα. -Ωραία, σούπερ, και γαμώ.

Πήρε τα κλειδιά της βέσπας από το τραπέζι, «γέρο, παίρνω τη βέσπα, μη νομίζεις πάλι ότι στην κλέψανε και γκαρίζεις» και τράβηξε κατά την αυλή. Πλακώθηκε στις μανιβελιές, αλλά το γαμίδι δεν άναβε με τίποτα. «-Μπουρδέλο, την κατάρα μου να ΄χεις!», βλαστήμησε, της έχωσε μερικές ύπουλες κλωτσές με τα χοντράρβυλα, τα Dr Martens και μετά ξαναδοκίμασε. Αυτή τη φορά, τσακμάκι η βέσπα, πήρε με τη μία, αξιόπιστο λέμε το εργαλείο, γκραν, γκραν, γκραν, δώστου οι ξερογκαζιές. Ντουμάνιασε στην αιθάλη όλο το στενό, καθώς έστριψε αγωνιστικά -με γόνατο όξω- στη γωνία και μετά πλακώθηκε στην ευθεία, για να προλάβει. Για μια συνέπεια ζούμε.
Πάρκαρε το μηχάνημα απόξω και χώθηκε στο μαγαζί. Της είχε πει τί θα γύρευε. Κάποιον με κλεμμένο λαδί σακάκι Zenga -ή κάπως έτσι- που θα καθόταν μόνος, με μια μπύρα –ίσως και περισσότερες- μπροστά του. Η φωνή ακούστηκε πίσω απ’ το δεξί του ώμο. Η γνώριμη, βραχνή φωνή. «-Γεια σου!»

Τινάχτηκε σαν βάτραχος Μπάγιεβιτς. Είχε καταφέρει να τον αιφνιδιάσει. Αμήχανα, έκανε τη γνωστή μαλακία. Όπως σηκώθηκε, σκόνταψε στην καρέκλα, πήγε να στηριχτεί στο τραπέζι και τότε το ‘φερε όλο τούμπα. Πάνε μπύρες, πάνε τασάκια, λαμπόγυαλο τα ‘κανε, γης μαδιάμ. Εκατό κεφάλια γύρισαν ταυτόχρονα προς το μέρος του. «-Όχι ρε πούστη..», πήγε να βλαστημήσει, αλλά ευτυχώς πρόλαβε να συγκρατήσει το «μου». Μη φανούμε και άξεστοι στη γκόμενα, με το «καλησπέρα».
Τελικά παλουκώθηκαν, αφού μια γκαρσόνα σφουγγάρισε πρόχειρα την περιοχή. Το μαλλί της ήταν κορακί emo, το μακιγιάζ βαρύ όπως των Kiss πριν βγάλουν τις μάσκες, έτοιμος σοβάς Durostick, τα χείλη της φωτιάς, το στρατιωτικό τζάκετ καρφωμένο μέχρι κάτω με ταβανόπροκες. Η μούρη τίγκα στο piercing. Aυτιά, μύτες, γλώσσες, φρύδια, χείλη, γάμησέ τα.

«-Ωρε μάνα μου, τρύπες !», θαύμασε αυτός, χαμηλόφωνα.
«-Έχω και πολλά tattoos», συμπλήρωσε εκείνη, «να, δες εδώ!» και σήκωσε τα μανίκια της.
«-Πράγματι, έχεις κάνει πολύ σοβαρή δουλειά», συμφώνησε εντυπωσιασμένος.
«-Έχω κι άλλα, πολλά. Αλλού. Θα στα δείξω καμμιά μέρα», του ‘κλεισε πονηρά το μάτι.
«-Ναι, αμέ, γιατί όχι , είπε αυτός, κοκκινίζοντας κάπως.
Μετά σιωπή. Αμηχανία. Κάτσε να τη ρωτήσω τίποτα, γιατί θα κοιμηθούμε εδώ χάμω, σκέφτηκε.
«-Και δε μου λες, πώς τη βρίσκεις εσύ ;», της πέταξε.
«-Α, κάνω αιωρήσεις, body suspensions, τέτοια, ξέρεις», του απάντησε, πολύ φυσικά.
Ασυναίσθητα δάγκωσε το χέρι του, «-όχι ρε πούστη μου !» -αυτή τη φορά του ξέφυγε το «μου»- «-ανατρίχιασα τώρα, μου σηκώθηκε η τρίχα λέμε ! -Τί σκατά, δηλαδή κρεμιέσαι από τσιγκέλια και τέτοια ; Γαμώτο, πρέπει να πονάει πολύ αυτό το πράμα !»
«-Πονάει, αλλά μ’ αρέσει»
, τον καθησύχασε η μικρή.
«-Δεν βγάζει αίμα ;», επέμεινε ο τύπος, με μια φοβισμένη γκριμάτσα στη μούρη του.
«-Ε, βγάζει λίγο, όταν σου περνάνε τα άγκιστρα. Αλλά δεν τρέχει τίποτα».
«-Φτου γαμώτο. Ωλράϊτ, άμα και δεν τραβάς ζόρι, καλά είναι», συμφώνησε τελικά κι αυτός, πιο χαλαρός τώρα.
Και τότε, πρόσεξε τα μάτια της. Πιο όμορφα μάτια δεν είχε δει ποτέ του, αν και χαμένα ανάμεσα στο μακιγιάζ- Panda. Χρυσά, σαν της γνωστής δασκάλας. Ζαλίστηκε.
«-Είσαι καλά;», τον ρώτησε κάπως ανήσυχη η μικρή.
«-Ναι ρε γαμώτο», μουρμούρισε αυτός, «μάλλον θα με πείραξε ένας ληγμένος μπάφος που ‘πια τ’ απόγευμα». Τον ξανακοίταξε, με εκείνα τα μάτια. Αυτό ήταν. Δεν άντεξε.

«ΟΥΡΓΚ !!!!», βρυχήθηκε άγρια. Τράβηξε από τη θήκη το πρωτόγονο ρόπαλο και της κοπάνησε μια κατακέφαλα. Το κορίτσι ξεράθηκε από τη ροπαλιά. Σχεδόν λιποθύμησε. Τηνε φόρτωσε στον ώμο, σα σακκί και έσυρε κατά την έξοδο. Κανείς δεν έδωσε σημασία.
«-Πάμε στη σπηλιά μου, για τα περαιτέρω ;» την αρώτηξε με θέρμη. Η γκόμενα, ζαβλακωμένη, έγνευσε συναινετικά, χαμογελώντας, με ημι-αφασική ηδυπάθεια. Ένα μικρό καρούμπαλο ξεφύτρωνε τώρα από τ’ όμορφο κεφάλι.

53 σχόλια:

  1. Λογοτεχνία kinky δεν ματαξανάδα. Θα κάνεις σχολή, συνέταιρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΟΥΡΓΚ εναντίον ΑΓΚΟΥ
    τώρα το δύσκολο είναι να γίνει μια διαλεκτική σύνθεση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τί σύνθεση μπορεί να γίνει με τον πιθηκάνθρωπο? Φαντάζεσαι κοστουμάτο ουρακοτάγκο με πούρο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατί τον βρίζεις ?
    Επειδή τροποποίησε λίγο το σακάκι ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τί να σου πω, ρε ουτιδανέ! Σεφερλή της λογοτεχνίας. Κατέστρεψες ό,τι με τόσο κόπο έχτισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μια ιδέα είναι να τους βάλετε να μονομαχήσουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κρεμάω τη πενα μου,
    μαλλον καλυτερα να την εχω να παιζω νταρτς.

    ο λογος αψυς, αμεσος, ισοπεδωτικος
    οι χαρακτηρες οδοστρωτηρες συναισθηματων και στασεων ζωης,
    τι να πω? τι να πω?
    το βγαζω κοπιες και το μοιραζω στο γραφειο.
    βεβαια δεν ξερουν να διαβαζουν ελληνικα αλλα και τι εγινε, τα μεγαλα εργα επιβαλλονται με το μεγαλειο τους κι εδω μιλαμε για τη Γκουέρνικα (πανω-κατω).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εχω μείνει μετέωρος πάλι... μπράβο. Πολύ καλή γραφή.. Οπως και ο Ιουγούρθας πρόσφατα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σεμνά και ταπεινά, σας ευχαριστώ φίλοι μου, για τα καλά σας λόγια.

    -ΑΚΟΥΣ ΛΙΖΑ ?
    -ΠΑΡΤΑ ΛΙΖΑ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ δεν την κρεμάω. Θ' ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΏ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τινί τρόπω?
    Εννοω να βαλω κανα ποτο ή το κρανος μου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τίνι, βρε κακοποιέ! Κάτσε! Θα μου πάρει 5 λεπτά να το γράψω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Επιτέλους, κάποιος μάλλον κάποιος πήδηξε. Από το τραίνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΩΠ! Να και το κολλητάρι μου! Λέγε, ρε! Να τον σκίσω τον Κινέζο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πάρ' τα Παπαδιαμάντη!:

    Το ραντεβού ήτο δια την ενάτην βραδυνήν. Εις εστιατόριον πολυτελούς ξενοδοχείου εν Βορείοις Προαστίοις. Ήτο απίθανον η μικρά να είχεν επισκεφθεί εις το παρελθόν τοιούτον κατάστημα. Η όλη εμφάνισίς της εδείκνυε «λαϊκάντζα». Ήτο όμως το καύχημα του Μπουρναζίου. Πολλοί προσήγγισαν την πηγήν της ,ουδείς όμως πειστικώς εδήλωσεν ότι είχεν σιγάσει την δίψαν του εκ της πόσεως του λάλου ύδατός της.
    Ούτως ειπείν, εθεωρήθη εύκολος στόχος. Το πορνίδιον ,ως εικός, θα εντυπωσιάζετο από την περιρρέουσαν χλιδήν και θα υπέκυπτεν αμαχητί. Άλλωστε η μέθοδος ήτο δεδοκιμασμένη. Πάντοτε ωδήγει εις το ίδιον επιθυμητόν αποτέλεσμα. Την κλινήρη αποζημίωσιν.
    Εις την είσοδον απήντησαν τον προσφιλή του μαιτρ, όστις εχαιρέτησε δια βαθείας κάμψεως της κεφαλής εκφωνήσας χαρμόσυνον επιφώνημα:. «Ωωωωωωωω!»
    Ικανοποιήθη από την υποδοχήν του φιλτάτου ημεροκοπιώντος. Προέβαλεν εκείνον το οποίον ακριβώς επεδίωκεν. Η γκομενίτσα θα εθεώρει ότι ήτο τακτικός θαμών του χλιδάτου τούτου τόπου.
    Ο κεραυνός έπεσεν εν αιθρία. «Γεια σου, Μήτσο!» ,απήντησε το ευειδές πτωχογύναιον.
    Κατηυθύνθησαν προς το καπαρωθέν εκ της προτεραίας τραπέζιον . Άμα τη αφίξει του σερβιτόρου νέα έκπληξις ανέμενε τον Δανδήν.
    «Καλησπέρα, Γιάννη». Το νυμφίδιον εμειδίασεν ελαφρώς . Το βλέμμα της διεπέρασεν το ιδικόν του ως μακεδονική σάρισα.
    «Καλησπέρα, ωραία μου κυρία!» απήντησεν ο Γιάννης. «Καλησπέρα και σε σας, κύριε Τραμπάκουλα!» .
    Η διαφορά διαχυτικότητος έκλινε σαφώς υπέρ του θηλυκού. Ήτο ηλίου φαεινότερον ότι η νεαρά εγνώριζεν άριστα τον χώρον ως και το προσωπικόν.
    Έπρεπε να περάση εις την αντεπίθεσιν. Το αναιδές νυμφίδιον είχε κερδίσει προς ώρας τας εντυπώσεις. Θυμός τον είχεν καταλάβει. Αλλά θα εκδικείτο αυθωρεί και παραχρήμα.
    «Τι κρασί προτιμάς?»
    «Εσύ τι προτείνεις?»
    «Ένα Cabernet Sauvignon Κτήμα Χατζημιχάλη 1995»
    «Καλό!»
    Εκάλεσε το γκαρσόν. Αλλά ήτο άτυχος. Δεν διετίθετο τέτοια φιάλη.
    Επανήλθεν εις την ανάγνωσιν του καταλόγου ότε ήκουσε την φωνήν της συνοδού.
    «Να πιούμε ένα Romanee Conti του 2005? Νομίζω πως το’ χουν!»
    Δεν ήτο δυνατόν να αρνηθή. Όταν όμως το παρήγγειλεν, είδε τον Γιάννη διστακτικόν.
    «Τι συμβαίνει, Ιωάννη? Ούτε αυτό το’ χετε? Ξέπεσε το μαγαζί?»
    «Το έχουμε, κύριε, αλλά….»
    «Αλλά, τί?»
    « Ξέρετε, είναι λίγο ακριβό».
    «Ύπαγε Ιωάννη, μη θυμώσω!»
    Μετά δίωρον ευρέθη εις εφημερεύουσα καρδιολογικήν κλινικήν. Τον συνώδευε το δεσποινάριον. Ο εφημερεύων καρδιολόγος ανεζήτει πληροφορίας.
    « Πότε το’ παθε?»
    «Όταν είδε το λογαριασμό του εστιατορίου».
    «Ε, ΚΑΙ? Φαίνεται ευκατάστατος».
    «Τον πείραξε το κρασί. Ένα Romanee Conti του 2005»
    «Τι λέτε , κυρία μου? Αυτό κάνει 14000 ευρώ!»
    «Και κάτι ψιλά, γιατρέ!»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. 2005 !!! Καλή χρονιά.!! Usound ,one point(plus).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αλαλα τα χειλη των ασεβων ....

    Μετα τον Τσιφορο ο Παπαδιαμαντης!

    Σερβιτορο με εκανες ρε ουτιδανε?
    (να μου εξηγησεις και τι θα πει αυτη η λεξη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ο Δανός που παίζει ούτι! Ατάλαντος, δηλαδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Cabernet Sauvignon Κτήμα Χατζημιχάλη 1995=13,85ευρώ ... η προσγείωση ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. το κιμονο της θροισε καθως με πλησιασε και δαγκωσα τη πιπα με το οπιο που καπνιζα λιγο πιο δυνατα αλλα ασυναισθητα.
    την ειχα δει που εμπαινε στο πιο ακριβο καραόκι απογευμα κι εβγαινε αργα ξημερωματα. Παντα με παρεα. Παντα για λιγο μεχρι να χωθει στο μαυρο αμαξι τους.
    Αυτη ηταν και ο λογος που ειχα κουβαλησει το χαρτοκουτο που ηταν το σπιτι μου σ' εκεινο το σημειο. Αυτη ηταν και ο λογος που ειχα σταματησει τη ζητιανιά το βραδυ αλλα την εβγαζα εκει καπνιζοντας την πιπα μου και φανταζοντας την να τραγουδα το "τσιάο λα λί γκα, ο λα λι γκα τσιάο" και ολοι αυτοι με τα μαυρα κοστουμια, τα μαυρα γυαλια και τα μαυρα αυτοκινητα ελιωναν και την εντυναν με χρυσαφι.
    "Τι θες γερο τελοςπαντων" με ρωτησε αποτομα σταυρωνοντας τα χερια της.
    Μαζεψα ολο το θαρρος μου αλλα μη ξεροντας αν ηταν κι αυτο αρκετο ξεροκαταπια και δε μιλησα.
    "λεγε τι θες, την εχεις στησει τοσο καιρο εδω περα. Ειχα μια ατυχια εχτες και φοβαμαι οτι εσυ με γρουσουζευεις ετσι οπως με κοιτας. Λεγε γιατι θα φωναξω τον Τσαγκ να σε διωξει με τις κλωτσιες"
    Ο Τσαγκ ειχε ενα τοσο χοντρο σβερκο που θα μπορουσες να να παιξεις ματζονγκ πανω του και τοσο μεγαλες παλαμες που θα μπορουσε να πιασει μια δωδεκαδα μπαμπου, μια φορα δε που τον ειχα ακουσει να φωναζει ειμαι σιγουρος οτι τα φλαμιγκο εφυγαν για παντα απο τη νοτια λιμνη και δε ξαναγυρισαν.
    "θελω να κοιμηθω μαζι σου" της ειπα.
    Πρωτα ανοιξε διαπλατα τα ματια της, μετα γελασε και δε σταματησε να γελαει μεχρι που καηκε ολο το οπιο στη πιπα μου κι επρεπε να τη ξαναγεμισω.
    "εισαι τρελλος? γεροβρωμιαρη" μου ειπε.
    Αναβοντας τη φρεσκογεμισμενη πιπα μου της ειπα ηρεμα οτι μπορουσα να της δωσω οσα και αν ηθελε.
    Το γελιο της κοπηκε κι εγειρε το κεφαλι της στο πλάι και κατι στο βλεμμα της αλλαξε. Κατι λιγο αλλα το ειδα.
    "εκατοχιλιαδες" ειπε.
    Την περιμενα οτι θα ειναι σκυλα αλλα οχι και τοσο. Ηξερα οτι ηταν απο τις πιο ακριβες της πολης αλλα δεν επερνε πανω απο δυοχιλιαδες.
    Αυτα ηταν σχεδον ολα τα λεφτα που ειχα μαζεψει στους δρομους αυτα τα εικοσικαταραμενα χρονια.
    Θα ,μπορουσα ν'αγορασω μια παραγκα εκει κοντα στα βυρσοδεψεια και να αφησω αυτη τη κουτα. Εμπαινε και χειμωνας οπου ναναι.
    "ενταξει" της ειπα
    Ενω φωναζε ενα ταξι αρπαξα τη νάυλον σακουλα που κατω απο βρωμοπανα φυλαγα τη σακουλα με το οπιο και τα λεφτα....
    (συνεχιζεται ισως, πρεπει να ριξω ενα ξυρισμα γιατι εχω εξοδο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σκορπιες σκεψεις γυρω απ'τα δυο διηγηματα
    [διηγημα usound 7/4 και διηγημα swear σημερινο]


    Ο προσεκτικος αναγνωστης των δυο διηγηματων θα παρατηρησει οτι κι οι δυο γυναικες,η καθεμια με τον τροπο της,ξυπνουν τα ιδια πρωτογονα ενστικτα στο αρσενικο.Η σεμνα ταγεροφορεμενη[οπως λεμε μαυροφορεμενη] κυρια αποκαλυπτει με τις κινησεις της τον πλουσιο "εσωτερικο" της κοσμο,κανοντας τον ηρωα μας να επιθυμει αμεσα να κατασπαραξει την ζεστη της σαρκα.Ασυγκρατητος αυτος,αν και σε δημοσιο χωρο ευρισκομενος,γερνει πανω της, κρατωντας ομως τα προσχηματα-η μηπως δεν τιθεται θεμα προσχηματων?-ψελλιζοντας ενα "αγκου",που αυτοματως τον υποβιβαζει στα ματια μας.Η κυριλε εμφανιση του,το ακριβο του ντυσιμο,ολη η σκηνοθεσια του προκειμενου να κερδισει την προσοχη του θηλυκου,πανε στο βροντο μονομιας.Στα ματια του αναγνωστη το σινιε κοστουμι εχει μετατραπει σε πανα-βρακακι με ζιπουνακι.Ο ηρωας στεκει εκει παραδομενος,ευαλωτος,αφημενος στα χερια της,με ανταλλαγμα το "πλουσιο γευμα" που ονειρευεται πως αυτη θα του προσφερει.
    Ο αλλη γυναικα,εμφανως μπρουταλ,γεννα στον ηρωα αντιφατικα συναισθηματα:τον τρομαζουν το ασυνηθιστο χομπυ της,το κατατρυπημενο προσωπο και το διαστικτο κορμι της,αλλα κα τον εξιταρουν συναμα.Την ονειρευεται ομως,κι αυτος,ως εδεσμα τρελλα ορεκτικο κι ασυγκρατητος ορμα να την κατασπαραξει.
    Συμπερασματικα θα μπορουσαμε να πουμε πως τα δυο συντομα διηγηματα,εχουν κοινη αφετηρια και διαδρομη.Στην καταληξη ειναι που διαφερουν.Η μπρουταλ κυρια εκπληρωσε την αποστολη της,εγινε εδεσμα στο "πιατο" του πεινασμενου,ακομα κι αν αυτος θα χρειαστηκε να φτυνει τα "
    κουκουτσια"μετα απο καθε επαφη με την μουρη της.Η κυριλε περασε απο την "τραπεζαρια",ομως?Κι αν οχι,που δεν περασε σιγουρα,ηταν δικο της το φταιξιμο?Η μηπως σεσημασμενος πλεον ο "φαφουτης" και πως να μα[σ/μ]ησει ο δολιος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. εγω παιρνω(προσωρινα και παραδοπιστα) το μερος του γιουσαουνη.το αλησμονητο λογοτεχνημα του( ο θεος να το κανει) για την ΧΟΝΤΡΗ με την αγγελικη φωνη,μου θυμισε την ΕΤΕ..χοντρη,γρια και σαρανταπληγιασμενη,αλλα οταν τραγουδησε,ραγισαν καρδιες...ΧΑΡΤΙ ΜΙΛΗΣΕΙ,ΚΑΡΔΙΑ ΡΑΙΣΕΙ..και ολα τα εις -ιση και -ησει.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. επισης,θα χρειαστω την βοηθεια του γιουσαουνη,που ειναι δυνατος στα μαθηματικα,για καποιες ρημαδες ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ που με ταλαιπωρουν..απλα αθροισματα δηλαδη...αρχιζουν καπως ετσι..ΕΤΕ+.+..+..+..=10 ΕΥΡΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Εχεις κι εσυ κατι αποριες , λουκρη !
    Το φταιξιμο δεν ηταν της κυριας - λαϊκάντζας- γκομενίτσας - πορνιδίου - πτωχογύναιου - νυμφιδιου κλπ , αλλά του ακολουθουντως την δεδοκιμασμενη ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! μεθοδο.
    Κατι σε κλινηρη ηθελε, ε, το πηρε .

    Παμε παρακατω.

    Του swear παλι, παρακαμπτω τις σαλτσες και.......φτανουμε ....στα ματια .
    Ουτε κρασια, ουτε λινα, ουτε περιρρεουσα χλιδη.
    Μπαμ και κατω. Κεντρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ... κι εγω Ναντια.
    Προσπαθω να "διαβασω" αυτο το χαρακτηρα.
    Τι ειναι το "φυσικο" να κανει αυτος ο "αφυσικος" χαρακτηρας?
    Ας πουμε το στανταρ ειναι οτι και να κανει θα γυρισει τελικα στα ιδια.
    Τι διεξοδο να του δωσω?
    a, b, c, d, e ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μα .... εχεις δωσει την κατευθυνση.
    διεξοδος , ε .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ...άι,
    ελπιζω να ονειρευτω καποια καλη λυση,
    τονε λυπαμαι κιολας
    δε πρεπει να τονε καταδικασω σε μια νυχτα "ερωτα" και μονο,
    κι απ΄την αλλη αμα "σωσει" τα λεφτα του τι μαγκας ειναι που ξεροσταλιαζε τοσο καιρο γι αυτο το "ονειρο" ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. υπάρχει μια χαρακτηριστική διαφορά μεταξύ των δύο συγγραφικών πονημάτων.

    Ο ήρωας του usound χειρίζεται τον δημιουργό του, διαβάζοντας έχεις την αίσθηση ότι γράφει με ένα πιστόλι στον κρόταφο, πως αλλιώς να εξηγήσω ότι πάντα στο τέλος, ο τρόπος ποικίλλει, αλλά τρώει πόρτα. Κατά κάποιο τρόπο ο usound είναι δεσμώτης και δεσμοφύλακας, δεσμεύει αλλά και δεσμεύεται υπό του πρωταγωνιστού, και ταυτόχρονα περιορίζει την δυναμική της έκφρασής και της γραφής του η οποία είναι όντως εντυπωσιακή χιτσκοκική χωρίς όμως το αντίστοιχο σασπένς.

    Αντιθέτως ο swear κυριαρχεί πλήρως επί των ηρώων του και κινεί τα νήματα μαεστρικά. Η παρουσία του, σε αντίθεση με τον usound δεν γίνεται αντιληπτή, αφού οι εξελίξεις είναι απρόσμενες, η δε τελική σκηνή πάντα απρόβλεπτη, όταν εκτυλίσσεται είναι καταλυτική. Αυτή την αίσθηση του απρόβλεπτου που απολαμβάνει ο αναγνώστης, γνωρίζοντας την εκ των προτέρων, ο συγγραφεύς μπορεί να μεγαλουργεί - και το κάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. -Ποιός Μπακογιαννόπουλος τώρα και ποιός Δανίκας, αστεία λέμε ?
    Zara, πάει και τελείωσε.

    Α, ξέχασα να σε ανακηρύξω -και επίσημα- νικητή του χθεσινού αγώνα. Η αντίπαλος, μετά το άπερκατ που δέχτηκε, προσπάθησε να σηκωθεί από το καναβάτσο, αλλά τα έβλεπε όλα διπλά και ξανασωριάστηκε σαν σακκί. Άσχημο το κτύπημα. Συνεπώς, από τον πρώτο μόλις γύρο, Nέος HeavyWeight Champion, o Mασκοφόρος Zara.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Mπλουζ,θεϊκο!!!!Αυτια δαγκωτο ψηφισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Re Ζάρα, ποιό είναι τα σασπένς? Το ρόπαλο?
    Κινέζε, είσαι σκληρός αντίπαλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Γιατί, την περίμενες τη ροπαλιά στο τέλος ?

    "...οι εξελίξεις είναι απρόσμενες, η δε τελική σκηνή πάντα απρόβλεπτη, όταν εκτυλίσσεται είναι καταλυτική"

    -ΑΚΟΥΣ ΛΙΖΑ ?

    Τα είπε όλα ο άνθρωπος, έχει μάτι έμπειρου κριτικού. Αλήθεια, Κρητικός είναι ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Όσο την περίμενες εσύ τη ροπαλιά, άλλο τόσο την περίμεναν και τ΄αρκουδάκια του φόρουμ, τα περισσότερα. Κλαίνε τώρα. Άχαρτα και άκαπνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Βασιζομενος σε μια ατυχια του ηρωα του usound,ο Ζαρα εσπευσε να καταδικασει τον συγγραφεα.Κι ερωτω:Φταιει ο συγγραφευς αν ο ηρωας του ειναι αυτος που ειναι?Ανθρωπος εκλεπτυσμενος,με φινετσα στο ντυσιμο,καλους τροπους,με προσωπο στην κοινωνια,της οποιας ειναι λαμπρο μελος,με αδυναμια στο γυναικειο φυλο,που μοιαζει να το γνωριζει πολυ καλα-γι'αυτο,αλλωστε και ξερει πως να το σαγηνευσει-με ευρυτητα πνευματος....Ενας σωστος τζεντλεμαν,εν ολιγοις.Ε,δεν μπορει να βγαλει σε δημοσια θεα ολο το βαθος[το απυθμενο] της λιμπιντο του,ο ανθρωπος!Σε αντιθεση με τον ηρωα του swear που ειναι αγροικος,πρωτογονος,κτηνωδης,βαρβαρος,κι ως εκ τουτου μαμει και δερνει[κυριολεκτικα]οπου βρεθει κι οπου σταθει,αδιακριτως!
    Απο τους δυο ηρωες ας αποφασισουν οι γυναικες,δια της ψηφου τους,ποιον προτιμουν.Ο Ζαρα δεν μετραει,ανδρας γαρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ε, όχι και "ποιόν" προτιμούν. Εγώ έχω έναν (1) ολον κι όλον, τον ροπαλάκια.
    Οι αλλοι, του Φίδη, ξέρεις πόσοι είναι ? Καμμιά εικοσαριά. Κάτσε μέτρα τους.
    Κι άσε τα κλακαδόρικα τα γκάλοπς, ΛΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ενας ειναι κι ο ηρωας του Φιδη,ο γνωστος Εμειναμετηνπροσμονη,που τους ειδες τους πολλους?Τι διαολο,ολοι αυτοι οι πολλοι μουτζωμενοι απο την μοιρα ειναι και δεν μπορουν να δουν χαρα?Ενας σε πολυσυσκευασια ειναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Σ'έχει πάρει η κάτω βόλτα, συνέταιρε! Σε βλέπω παρέα με τον Ζάρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Καλά, μην κλάψεις κιόλας. Θα έρθει κι η ώρα τους. Υπομονή. Γιατί δεν τους κάνεις ένα ευχέλαιο ?
    Ή χάρισέ τους ένα ρόπαλο, στο φινάλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. λουκρη, μη σε μπερδευουν τα δυο - σε πρωτη αναγνωση ανομοια - επιφωνηματα.
    πότε με ουργκ και πότε με αγκου, ο πρωταγωνιστης ειναι εν τελει ο ιδιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Το ροπαλο θα ειναι αντιγραφη της δικης σου παραλλαγης,αλλα δεν εχω δει ποτε εκλεπτυσμενο ανθρωπο να καταφευγει σε παρομοιες μεθοδους!Τι σκατα,επιστροφη στην βαρβαροτητα γινεται?Αυτα τα κολπα απαιτουν απογονους των φλινστοουνς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Σωστα,Ναντια!Περι του ιδιου προκειται,απλως τα χερια που τον πλαθουν του καθοριζουν και τη μοιρα.Ο εκλεπτυσμενος ειναι καταδικασμενος να πεθανει αζευγαρωτος,ο μπρουταλ δεν θ'αφησει ουτε γατα στην ακρη της ταρατσας.Να'ναι καλα ο Αγιος Ροπαλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. αμ , εδω ειναι το θεμα .
    ποιος ειναι ο εκλεπτυσμενος !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Ο ατολμος,ποιος αλλος?Αυτος που θα πεθαινε απ'την πεινα αν το μονο διαθεσιμο φαγωσιμο που θα τον διατηρουσε στη ζωη θα επρεπε να το αρπαξει μεσα απ'το στομα του συνανθρωπου του.Αυτος που εχει παθει μεταλλαξη απ'τον πολιτισμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. δεν ειναι ακριβως ετσι .
    το ροπαλο χρησιμοποιειται απο τον swear
    ( νομιζω ) για εντυπωσιασμο.

    για δες και την Απολογια :
    "Το κατάστημα δεν πουλάει χάρες. Το βερεσέ πέθανε, που λέγαν κι οι παλιοί μπακάληδες. Γιατί μπορεί να είναι ευαίσθητες ψυχές και να ζουν για ένα φιλότιμο, αλλά ένα βραδάκι που θα ακούτε Μότσαρτ στο ρετιρέ, θα βάζεις δάκρυα αντί για παγάκια στο ουίσκι σου."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. ασχετο, αλλα θα το πω : αισθητη η ελλειψη του Πρωτ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Για στάκα ρε Μεγάλε, τι διάολο νόμιζες ότι θα πέθαινα από αιμορραγία; αφού αυτό το αναλύσαμε σε προηγούμενο θέμα, αναστήθηκα, μόνο κάτι λεκέδες από ξεραμένο αίμα στο κιλίμι έμειναν να θυμίζουν την φρικτή βραδιά που σου περιέγραψα …

    Μ’ αρέσει που τους έπιασε όλους ο οίστρος και μουγκανίζουν σαν γελάδες την άνοιξη, που με την άνοδο των αγορών είδαν χαρά στα μπούτια τους … …

    Πήρες το email μου και το ‘κανες πόνημα … πιο πόνημα ρε;;; που τα αρχίδια μου ακόμη πονάνε από τις τρύπες που μου άφησε η Σαλώμη όταν με κρέμασε στο τσιγκέλι σαν πασχαλιάτικο ερίφιο. Πήρες το παραλήρημα ενός πονεμένου ανθρώπου και το ‘κανες πόνημα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Λέει η Λούκρη :"Βασιζομενος σε μια ατυχια του ηρωα του usound,ο Ζαρα εσπευσε να καταδικάσει τον συγγραφεα.Κι ερωτω:Φταιει ο συγγραφεύς αν ο ηρωας του ειναι αυτος που ειναι?"

    Απαντώ στην βιαστική Λούκρη, ότι ο Ζάρα, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν παίρνει θέση υπέρ του ενός η του άλλου χαρακτήρος. Ακόμα θα της επισημάνω την ακόλουθη φράση στην οποία, κακώς, δεν έδωσε την ανάλογη σημασία. "ο usound είναι δεσμώτης και δεσμοφύλακας, δεσμεύει αλλά και δεσμεύεται υπό του πρωταγωνιστού". Εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα. Λες και το χέρι του συγγραφέως κάποιος του το μαγκώνει, σαν να έχει υποστεί αγκύλωση. Γιατί δεν αλλάζεις χέρι usound; Η ακόμα καλύτερα, γιατί δεν δοκιμάζεις να γράψεις κρατώντας το μολύβι με το στόμα;

    Πρόταση προς επιβεβαίωση των λεγομένων μου: Βάλτε και τους δύο συγγραφείς να χειριστεί ο ένας τον ήρωα του άλλου. Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν το ίδιο καλά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή