Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Bon Viveur στο Σόχο

Μέρος Πρώτο : «ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ»
"Ο ‘Ενγκελς... Όταν µας έκοβαν το νερό και το γκάζι και το σπίτι βυθιζόταν στο κρύο και το σκοτάδι και έπεφτε το ηθικό µας, ο ‘Ενγκελς πλήρωνε τους λογαριασµούς. Ο Ενγκελς... ένας άγιος άνθρωπος. ∆εν βρίσκω άλλη λέξη. Ο πατέρας του είχε εργοστάσια στο Μάντσεστερ. Ναι, µας έσωζε ο καπιταλισµός! ∆εv ήταν πάντα σε θέση να καταλάβει τις ανάγκες µας. Εµείς δεν είχαµε λεφτά να πάµε στον µπακάλη κι αυτός µας έστελνε ακριβά κρασιά"
Howard Zinn, Marx in Soho, 1999, μετάφραση Άρης Λασκαράτος

Ύφεση, λέει. Κρίση, λέει. Φτώχεια, λέει.
Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, υπάρχει –λέει- Κώδικας Δεοντολογίας Σερβιρίσματος Κρασιού. Δώσε προσοχή :

"Η παρουσίαση της φιάλης του κρασιού στον πελάτη πρέπει να γίνει με ακρίβεια και κομψότητα. Το κρασί μεταφέρεται στο τραπέζι με προσοχή (σσ : -σα να κουβαλάς νιτρογλυκερίνη), τα λευκά και μερικά ροζέ κρασιά σε ένα ειδικό δοχείο, τη σαμπανιέρα, τα ερυθρά κρασιά στο χέρι ή σε καλαθάκι. Το κρασί παρουσιάζεται κλειστό, στον πελάτη που το παρήγγειλε (σσ : -θα έλεγα, καλύτερα σ’ αυτόν που το πλερώνει), με την ετικέτα καλά ορατή, αναφέροντας ευκρινώς το όνομα και την χρονολογία του κρασιού (σσ : «ευπειθώς αναφέρω, λοχίας πεζικού Παπαδόπουλος»). Για το άνοιγμα της φιάλης, ο οινοχόος ακολουθεί τα εξής βήματα: Αποκόπτει το καψύλλιο (σσ : -τί είναι τούτο πάλι ; -βρε, για κρασιά μιλάμε τόση ώρα ή για πυροσωλήνες ?), σκουπίζει την κορυφή του λαιμού της φιάλης με μια καθαρή πετσέτα, τοποθετεί το τιρμπουσόν στη μέση του πώματος, βγάζει το πώμα προσεκτικά, ήρεμα με τη βοήθεια του μοχλού (σσ : -έτσι μπράβο, όπως δουλεύαμε παλιά, στη Δαμάρεως), απελευθερώνει το πώμα, μυρίζει τον φελλό, περιστρέφοντάς τον ελαφρά, σκουπίζει πάλι τον λαιμό της φιάλης με την πετσέτα. Το πώμα πρέπει να αφεθεί δίπλα στους πελάτες (σ.σ : -μπας και το χρειαστούν ως πορδοβούλωμα). Ο σερβιτόρος πρέπει να δοκιμάσει το κρασί, εάν υπάρχει αμφιβολία. Το σερβίρισμα του κρασιού γίνεται από τα δεξιά του ατόμου που σερβίρεται, έτσι ώστε να φαίνεται η ετικέτα (σσ : μπάς και τον γελάσουνε, τον ειδήμονα). Ο οινοχόος σερβίρει πρώτα αυτόν που παρήγγειλε το κρασί (σσ : -θα έλεγα, καλύτερα πρώτα αυτόν που το πλερώνει), για να το δοκιμάσει και εάν αυτός συμφωνήσει, τότε σερβίρει και τους υπόλοιπους και ξανασερβίρει τον πρώτο".

Αυτό το τελευταίο, το «εάν αυτός συμφωνήσει», ποτέ μου δεν το κατάλαβα. -Δηλαδή, εάν ΔΕΝ συμφωνήσει ο τύπος, τότε τί γίνεται ? -Ή, ακόμη χειρότερα, εάν δεν συμφωνήσει ποτέ του ? Να του φέρνουν τα μπουκάλια στη σειρά, κι αυτός να λέει «-Σκατά. Δεν συμφωνώ. Φέρε μου άλλο». «-Ξανά σκατά. Και πάλι δεν συμφωνώ. Φέρε το επόμενο».Κι έπειτα κι άλλο κι άλλο κι άλλο, δίχως να συμφωνήσει ποτέ. -Μέχρι πού μπορεί άραγε να πάει αυτό το βιολί ; -Μέχρι ν’ αδειάσει η κάβα ; Επιτρέπεται αυτό ? Εάν επιτρέπεται, θέλω να το κάνω. Στο τέλος, μόλις αδειάσει η κάβα, θα τους πω :
«-Τέρμα, παιδιά, μην κουράζεστε άδικα, δεν έχω ιδέα από κρασιά, άσε που δεν πίνω ούτε στάλα αλκοόλ». Που αληθεύουν δηλαδή, αμφότερα. Εάν μου ζητήσουν το λόγο και ιδίως εάν αξιώσουν να πληρώσω τον υπέρογκο λογαριασμό, θα τους απαντήσω ότι δεν φταίω εγώ εάν τα κρασιά τους είναι όλα ελεεινά και τρισάθλια κατρούτσα. Εφόσον επιμείνουν, θα αγριέψω, απειλώντας ότι θα κουβαλήσω το υγειονομικό : «-Η πετσέτα με την οποίαν σκουπίζατε το λαιμό των μπουκαλιών είχε σκιές και η μύτη του οινοχόου σας ήταν γεμάτη αντιαισθητικά ρινικά τριχίδια και ποιός ξέρει τί άλλες βρωμιές. Είστε αηδιαστικοί λεχρίτες και δεν επιθυμώ να σας ξαναδώ στη ζωή μου. Αντίο!». Και θα φύγω, αφήνοντάς τους να ξαναβουλώνουν όλη τη νύχτα τα ανοιγμένα κρασά, με φελλούς, καψύλλια, επικρουστήρες, βουλοκέρια και τοιαύτα εκρηκτικά κέρατα.

Μέρος Δεύτερο : "ΤΑ ΠΟΥΡΑ"
"Σ’ εκείνο το µικρό διαµέρισµα στο Σόχο, η Τζένη έφτιαχνε ζεστή σούπα και έβραζε πατάτες. Είχαµε φρέσκο ψωµί από τo φίλο µας το φούρναρη, στη γωνία. Καθόµασταν στο τραπέζι και τρώγαµε και µιλούσαµε για τα γεγονότα της ηµέρας, τον αγώνα των Ιρλανδών για την ελευθερία, τον τελευταίο πόλεµο, την ηλιθιότητα των ηγετών της χώρας, την αντιπολίτευση που περιοριζόταν σε ψελλίσµατα, τη δειλία του τύπου. Βέβαια τα πράγµατα είναι διαφορετικά σήµερα, δεν είναι; Μετά το δείπνο, µαζεύαµε τα πιάτα κι εγώ εργαζόµουν. Με τα πούρα µου κι ένα ποτήρι µπίρα"
Ύφεση, λέει. Κρίση, λέει. Φτώχεια, λέει. Δεν ξέρει τι λέει.

Και για τα πούρα υπάρχει, λέει, τελετουργία. Έτσι λέει. Κυκλοφορούν και φυλλάδια, με ειδικές οδηγίες, από τις οποίες ξεχωρίζω τις ακόλουθες :

"Το κόψιμο του πούρου είναι από τα σημαντικότερα σημεία της τελετουργίας του πούρου για έναν καπνιστή. Το κλειστό μέρος του πούρου πρέπει να κοπεί περίπου 3 χιλιοστά" (σ.σ : -αν δηλαδή κοπεί στα τέσσερα χιλιοστά, πάει χαμένο το πούρο ? –Πειράζει να βάλουμε τζιβάνα ?).

"Η «διπλή γκιλοτίνα» είναι από τους πιο εύχρηστους κόφτες" (σσ: όπως θα συμφωνούσαν Λουδοβίκος και Μαρία Αντουανέτα).

"Δεν πρέπει να αφήνετε τη φλόγα να αγγίζει πραγματικά το πούρο" (σσ : -και γιατί παρακαλώ ? -μην τυχόν πάρει φωτιά η κάφτρα ?).
"Περιστρέψτε το πάνω από τη φλόγα για να ανάψει περιμετρικά και ομοιόμορφα" (σ.σ: : -εντάξει, το ξέρω αυτό το κόλπο, από τα κοκορέτσια).

"Αποφύγετε τους αναπτήρες βενζίνης και μακριά από τα κεριά. Ανάβοντας εκεί το πούρο σας καταστρέφονται πολλά από τα αρώματα. Το σπίρτο παραμένει μια πολύ καλή λύση" (σ.σ: -Πετρογκάζι επιτρέπεται ? –Υγρόν Πυρ ? -Φλογοβόλο Automax? –Ναπάλμ ?)

"Μη σβήνετε το πούρο στο τασάκι. Αφήστε το να σβήσει μόνο του" (σ.σ: : -για μαλάκα θα με πέρασες, μάλλον. –Και να το ‘χω να καίει τζάμπα, τζάμπα καίει η λάμπα ?)

"Δεν τινάζουμε τη στάχτη του πούρου συνεχώς όπως εκείνη του τσιγάρου, ούτε όμως την αφήνουμε να είναι συνεχώς ετοιμόρροπη" (σσ: : Οκέυ, υπόσχομαι να μην την ξανατινάξω. Κι ετοιμόρροπη να πεις τη δικιά σου).

Διάβασε τώρα κι αυτό το -κατά λέξη- απόσπασμα από οδηγίες για την επιλογή πούρων και πες μου εάν μόνον εγώ έχω βρώμικο μυαλό :
«Δεν αγοράζουμε ποτέ στα τυφλά. Εξετάζουμε την εμφάνισή τους και προτιμάμε τα λεία, χωρίς πολλά νεύρα και χωρίς κηλίδες. Τα ψηλαφίζουμε και επιλέγουμε τα ελαστικά απορρίπτοντας όσα είναι πολύ μαλακά ή πολύ σκληρά έστω και σε ορισμένα σημεία. Έτσι διασφαλίζουμε καλό και απολαυστικό τράβηγμα».
Ουδέν σχόλιον. Ειδικά ως προς το «απολαυστικό τράβηγμα». Απλώς να επισημάνω ότι το δόγμα «όσο σκληρότερο τόσο καλύτερο», φαίνεται ότι τελικά αποτελεί απλώς περιαστικό μύθο. Εδώ μας το λένε ξεκάθαρα : Ούτε πολύ σκληρό, ούτε πολύ μαλακό. Αν και το δεύτερο είναι ήδη γνωστό, στις κυρίες. Στις καπνίστριες, τουλάχιστον.

Και παρακάτω, οδηγίες για τη μεταφορά των πούρων : «Φυσικά θα αγοράσετε μια πουροθήκη. (σ.σ: -μα φυσικά, φυσικά, μάγος είσαι ? άμεση προτεραιότητα ! τρέχω τώρα !) Υπάρχουν σε διάφορες ποιότητες και για όλα τα μεγέθη (σ.σ: : -για όλα ? –είσαι σίγουρος ?) με χωρητικότητα συνήθως από ένα έως τρία τεμάχια (σ.σ: -ε, μέχρι τρία τεμάχια τη μέρα, καλά είναι, στην ηλικία μας). Ορισμένες είναι εξοπλισμένες με έναν υποτυπώδη υγραντήρα (σ.σ: -να πάλι οι απρεπείς λογισμοί) αλλά είναι μάλλον άβολες στην τσέπη λόγω όγκου (σ.σ: -εξαρτάται, για ποιά τσέπη μιλάμε. Μπορεί η επίδειξη όγκου να αποτελεί και επιδίωξη).
Μέρος Τρίτο: "Ο ΚΑΦΕΣ"
"-Σήµερα το πρωί, για να φτάσω ως εδώ, διέσχισα τους γεµάτους σκουπίδια δρόµους της πόλης σας, αναπνέοντας τη βρωµιά, περνώντας δίπλα από άντρες και γυναίκες που κοιµόντουσαν στο πεζοδρόµιο, στριµωγµένοι ο ένας κοντά στον άλλο, για να αντέξουν το κρύο. Αντί για τον ηχο µιας µπαλάντας, στα αυτιά µου έφτανε µια φωνή: «Ι’m hungrγ, sir...». -Και αυτό εσείς το λέτε πρόοδο; -Επειδή έχετε αυτοκίνητα και αεροπλάνα και χιλιάδες προϊόντα για να µυρίζετε καλύτερα; -Και οι άνθρωποι που κοιµούνται στο δρόµο;"

Και αφού λέει κατεβάσεις τα κρασιά σου και καπνίσεις τα πούρα σου, πρέπει να πιείς κι ένα καφεδάκι. Το ακριβότερο στον κόσμο, οπωσδήποτε. Χίλια ευρώ το κιλό. Αυτό είναι ένας καφές που λέγεται Kopi Luwak ή καφές μοσχογαλής. Η μοσχογαλή είναι ένα φρικτό, σιχαμερό ζώο της Ινδονησίας, σα φυματικό ρακούν ένα πράμα, που πάει και τρώει τους κόκκους αυτουνού του καφέ, αλλά δεν τους χωνεύει και τους χέζει άπεπτους.
Πάνε τώρα από πίσω αυτοί οι πιθηκάνθρωποι, οι Ινδονήσιοι, και μαζεύουν ένα-ένα τα κουράδια (συγγνώμην κιόλας) της μοσχογαλής, απ’ όπου μέσα κάθονται και διαλέγουν τους κόκκους με το χέρι. Οι κόκκοι λέει, έχουν πάρει τώρα ένα ιδιαίτερο άρωμα. Θα ξεράσω. Μου ‘ρχεται. Και αυτό το κάνουν, επειδή ξέρουν ότι υπάρχουν πλούσιες ψωνάρες που θα ζητήσουν να τους σερβιριστεί ο κατά κυριολεξία σκατο-καφές Kopi Luwak. Ανακατεύομαι. Θα με πείραξε το Γκραν κρυ κλασέ Σατώ Ριεσσέκ, του 1453 μΧ, εσοδείας Μωάμεθ Β’, Πορθητή.
"Τον ξέρω τον Ιησού. Δεν πρόκειται να ξανάρθει"

36 σχόλια:

  1. non viveur
    οποτε γουσταρετε ανοιγμα μπουκαλιων στο Vardis ειμαι μεσα... μουχαχαχαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://www.youtube.com/watch?v=cTVu50wZN4M

    Φόλτυ Τάουερς. Ο Επιθεωρητής έρχεται για να ελέγξει τον πιο αγενή ξενοδόχο στην Ιστορία, και ζητά κρασί. Απολαυστικός Τζον Κληζ.

    (κάντε κόπι πέιστ το λινκ, δεν μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τεμπελιαζουμε απολογια; φοβερη σειρα με απιστευτο κλιζ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το απόσπασμα από πάνω ξεκινάει με Μανουέλ. Άλλη απίστευτη περσόνα.

    Λοιπόν θα το πω κι ας με κράξουν οι συνεταιροι. Αν κάτι εκτιμώ βαθύτατα, στο παρόν μπλογκ, είναι το αγγλικό χιούμορ. Να ψάξετε τα γενεαλογικά σας δέντρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα γιατί να σε κράξουμε ? Τα Κοράκια του Πόε είμαστε ? Εξάλλου, έρχεσαι δεύτερη.
    Όπως είχε πει παλιά και το κολλητάρι μου, ο Σπάρτης : «Αυτό που μ΄αρέσει σε σένα Swear είναι το χιούμορ σου. Εγγλέζικο, παλαιάς κοπής».
    Έτσι μου ‘χε πει. Μετά μαλώσαμε όμως. Όπως γίνεται πάντα. Στην αρχή κάνουμε εύκολα φίλους, αλλά μετά, μόλις μας πάρουν είδηση, φεύγουν όλοι. Η αποχώρηση του Σπάρτη, ειδικά αυτουνού, ήταν μεγάλο πλήγμα για μένα. Ίσως δεν χωρούσαμε δύο Υπεράνθρωποι –κι ο συνέταιρος, τρείς- στα blogs. Kάποιος έπρεπε να φύγει. Έφυγε ο πιο ευαίσθητος. Γιατί ήταν ευαίσθητος άνθρωπος ο Σπάρτης (λυγμός….).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κακομοιρα μου, εχεις χασει την πλεον αυτοκρατορικη περσονα των μπλογκς, δυστυχως δεν υπαρχουν πλεον ιχνη του, το δε παρελθον του φυλασεται σε επτασφραγιστους σερβερς στο Λανγκλει των ΗΠΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ποιά κουφάλα μ' απεκάλεσε Εγγλέζο? Να την διαψεύσω επί τόπου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν πινεις , ε ?
    Σε βλεπω σε περιπτωση που δοκιμασεις, να το πιεις με " φελλο " και να μην το παρεις ειδηση .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτα τα δωρα δεν γινονται Ανωνυμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ωωωωωχχχχχ... κρυφτε τις ΙΡ σας, πλακωσε η CIA...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. 1) καναλιζάρισμα των απολαύσεων από ειδικούς παπαρολόγους, ένας από αυτούς είναι και ο γευσιγνώστης... όπως λέμε πλήρης ανικανότης ευχαρίστησης του φαγητού, κάτι αντίστοιχο με τον κατά κυριολεξία ανέραστο, ανοργασμικό, μόνο που ο γευσιγνώστης και όλες οι συναφείς παπαριές περί φαγητού και ποτού πουλάνε μούρη και βγάζουν φράγκα ελέω των κορόϊδων. Έχω κι άλλα ράματα για την γούνα τους προς το παρόν μέχρι εδώ...

    2) αν ο usound αποδειχθή εγγλέζος κόβω κάθε σχέση μαζί του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ως γνωστόν οι Εγγλέζοι είναι όλοι πούστηδες και φονιάδες των λαών.
    Κάτι σαν αρχαίοι Έλληνες ένα πράγμα.

    Σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Έτσι μπράβο, γουστάρω. Μαλώστε ελεύθερα. Κάφτε το. Δε με νοιάζει το θέμα, ποιός το γαμεί ? Εδώ θα γίνει τζέρτζελο. Αρχαίοι Έλληνες εναντίον Κελτο-Σαξώνων, αλλά και Γότθων, Βανδάλων και λοιπών. Αν θέλετε μάλιστα, να κάνω και το διαιτητή, αφού –διαπιστωμένα πλέον και μέσω Dna- το γονίδιό μου είναι Τσετσένικο και ως Υπερκαυκάσιος δεν έχω άμεσο φυλετικό όφελος από την εξέλιξη αυτής της μάχης.

    Ωστόσο, τίποτα δεν μ’ εμποδίζει να βάλω και μερικές φυτιλιές : Ανασύρω το παλαιό ιστορικό μου άρθρο-φωτιά «Δον Πασίφικο», που αποκαλύπτει ανάγλυφα πόσο καργιόληδες ήσαντε οι Ανγκλέζοι και πως μας ξηγηθήκανε. Διαβάστε και φρίξτε :

    http://alibaba.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=8951&blid=207

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τα ταυρονια μου στην κρυφη ταυροσπηλια με ξυπνησαν απο τον σαματα που εκαναν.ειχαν γραπωσει μια νεοαρκουδα (γιατι οι παλιες εχουν πολυ λιπος και δεν πιανονται ευκολα)και την εγδερναν..ηθελαν να μου κανουν δωρο ,λεει,το τομαρι της.βρε παλιοπαιδα,με συγκινησατε,το ξερετε οτι ειμαι ευαισθητος.τελος παντων,αφου επιμενετε,δεν θα αρνηθω.ακουμπηστε το εκει διπλα στο μπαουλο μου,να ακουμπω πανω του το καφεδακι μου.και να προσεχετε ατακτα παιδια.οχι μαρτζιν.οι εγγραφες στην κρυφη ταυροσπηλια εκλεισαν.μην χτυπατε την πορτα.ειμαστε φισκα τωρα.
    Δημητρης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εσύ την έδωσες την άδεια, αλλά αυτός πού είναι τώρα; Ε;;
    Γιουσάουντ, έτσι και δεν διαψευσθώ, θα πάρω όλα τα ντεπόν που έχω στο ντουλάπι (τρία είναι, αλλά κάτι θα κάνουν, δεν μπορεί).

    Μού χει ανέβει και το αίμα με έναν μαλάκα-συνεργάτη, και βγήκα στα μπλογκ να ξεχαρμανιάσω. Μέχρι και ποστ έγραψα μετά από τρεις μήνες. Θα σκοτώσω.

    Πού σαι Γιουσάουντ, να με φέρεις στα ίσα μου. έξαλλη είμαι, έξαλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Έτσι μπράβο Χάρε! Ανάβει κι άλλη εστία καυγά. Εδώ όμως δεν θα κάτσω να κάνω απλώς τον διαιτητή αφού είμαι τίγκα στο χαρτί, αλλά και ιδρυτικό μέλος της ταυροσπηλιάς.
    Προκαλώ λοιπόν οποιαδήποτε αρκούδα, όπου θέλει, όποτε θέλει, να ‘ρθει να γευτεί το ρόπαλό μου (κυριολεκτικά μιλώντας, όχι μεταφορικά. Κανονικό, ξύλινο ρόπαλο, απ’ αυτά που δέρνουν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "Οι γνώσεις τους τεράστιες κι αυτές. Οι ικανότητές τους υπερμεγέθεις".

    -Ρε γαμώτο, Απολογία, γιατί έχω την αίσθηση ότι εμένα φωτογραφίζεις, μ' αυτόν τον κόλαφο ?
    -Τί σου έκανα ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. προσεξα ιδιαιτερα να εχει ηδη πηδηχτει το θεμα,πριν το πηδηξω και εγω...
    επι του θεματος.ετσι ειναι,αλλα οχι ακριβως ετσι.οι υπερεπιτηδευσεις οντως φτανουν μερικες φορες στην υπερβολη και στο σουργελο.ομως καποιες απο αυτες,στην σωστη τους μορφη,ειναι απαυγασμα πειρας αιωνων με σκοπο την ενισχυση της απολαυσης.το να ξερεις πχ να χειριστεις και να γευτεις σωστα ενα καλο πουρο,δεν σε καθιστα ψωνιο,οπως και δεν σε καθιστα ψωνιο το να εχεις βιτσιο με καποια χομπυ και απολυτα εξειδικευμενες γνωσεις για αυτα(πχ κρασι).πολλα γυρω απο τις διαδικασιες που φαινονται αστειες σε καποιον που δεν ασχολειται,βρισκουν εξηγηση και νοημα σε καποιον που ξερει.το αν πολλοι τις κανουν ,χωρις να ξερουν το γιατι,δεν εχει και πολυ σημασια.
    για το γεγονος οτι ο κοσμος πειναει και καποιοι ασχολουνται με το πως θα τους σερβιρουν το κρασι η πως θα αναψουν το πουρο δεν εχω να σχολιασω κατι.προφανως οσοι το κανουν,δεν εχουν προβλημα επιβιωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σουέαρ, μπορεί οι γνώσεις σου να είναι τεράστιες και οι ικανότητές σου υπερμεγέθεις αλλά δεν είσαι εσύ ο στόχος του ποστακίου. Ούτε και κανένας που γνωρίζεις. Κι αν μου επιτρέπεις το κοπλιμάν εν μέσω τρίτων (και τεσσάρων και πέμπτων) για σένα όντως ισχύουν αυτά.

    Αν σου πω τί συνέβη, θα τραβάς τα μαλλιά σου. Αυτή η Φάρα δεν πιάνεται. Είναι αυτή που ασχολείται με το πως θ΄ανοίξει τα κρασιά. Αυτή η γνώση, καλύπτει το μεγάλο της κενό σε οτιδήποτε άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Νάτα μας, νάτα μας, εγώ είμαι φανατικός αντιεγγλέζος, η μεγαλύτερή μου χαρά ήταν το 2002 στο Μουντιάλ, είδα το παιχνίδι Αγγλίας-Βραζιλίας στην Αγγλία ανάμεσα σε Άγγλους, ήταν κάτι το απολαυστικό
    ...προφανώς καλούμεθα να κάνουμε σύγκριση μεταξύ Περικλή και Τζακ του Αντεροβγάλτη
    Έχουμε και λέμε : Στα λεχθέντα περί Εγγλέζων

    α) οι αρχαίοι Έλληνες που κολλάνε;

    β) η ηλικία μου,δεν μου επιτρέπει να γνωρίζω τις σεξουαλικές προτιμήσεις των αρχαίων Ελλήνων, σιγά μην καταπιώ αμάσητο ότι μου σερβίρει ο πάσαένας γραφιάς. Ακόμα αν κρίνω από το πώς ερμηνεύουν τον όρο «δημοκρατία» οι σύγχρονες εγγλέζικες μαϊμούδες και κάνω την σύγκριση με το περιεχόμενο του όρου στην αρχαία Ελλάδα, εε τότε … Για δε των συγχρόνων εγγλέζων τις σεξουαλικές προτιμήσεις, αφ’ενός τις αγνοώ και αφ’ ετέρου δεν μου πέφτει λόγος. Αν είναι αδελφές, εε ... πρόβλημά τους.

    γ) άν δεχτούμε πως οι αρχαίοι Έλληνες ήτανε σφαγείς, τουλάχιστον δεν ήταν μόνον αυτό, δεν περνάγαν την ζωή τους σφάζοντας. Τα δείγματα που μας αφήσανε δεν περιορίζονται στις σφαγές.

    Σε αντίθεση, τα εγγλεζάκια το ΜΟΝΟ που έχουν προσφέρει στην εποχή μας είναι το clopyright και ασφαλώς η σφαγή. Δείγμα του φοβερού "πολιτισμού" τους το εθνικό τους σπορ, δηλαδή η πειρατεία, καθώς και η επίδοση σε πειρατές του τίτλου του Σερ. Και πολύ λογικό, αφού στην πειρατεία στηρίχτηκε και στηρίζεται το κράτος τους.
    Ο Χάρολντ Πίντερ έχει πει πολλά για ανάλογα γεγονότα του 20ου αιώνα. Και για πιο συγκροτημένη άποψη υπάρχει και ο Τόυνμπη. Εντάξει, τα τελευταία χρόνια τα εγγλεζάκια δεν είναι σε φόρμα, περιορίζονται στο ρόλο της σκυλίτσας του Λευκού Οίκου.

    Συνοπτικά : Η σύγκριση του Τζακ του Αντεροβγάλτη με τον Περικλή, θέλει ακόμη πολλή προσπάθεια, έστω, για να αρχίσει να συζητείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Tι γίνεται ρε παιδιά; Πέρασα να πω ένα γεια...Έχω χάσει και το gmail password μου ρε γαμωτο....Nastybishop

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ωχ, αυτό το άπερκατ πρέπει να πόνεσε.
    Δύο πόντοι, μαζεμένοι, για τον Ζάρα. Είναι μοχθηρός ο μασκοφόρος Zara. Φονική Μηχανή. Μέχρι κι αυτιά δαγκάνει, σαν τον Tyson.

    -Απολογία, είσαι σε θέση να συνεχίσεις ή να τον λήξω εδώ τον αγώνα, με τεχνικό knock out ?

    Για να δω το μάτι σου ! Πωπω, χάλια είναι ! Και το φρύδι, αιμορραγεί άσχημα. Σακκί σε έκανε, κακομοίρα μου.


    NASTY-NASTY-NASTY ! Αδικαιολογήτως απών. Λιποταξία εν καιρώ πολέμου, χαχαχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ναι όντως. Και από ότι βλέπω έχω πολύ δουλειά για το σπίτι...αρχίζω διάβασμα φουλ ολοταχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Βρε καλώς τον Νάστυ! Εύκολο. Φτιάξε άλλο!
    Έμαθα πως με ψάχνει η Απολογία.Είναι έξαλλη, μου είπαν. Έλα κορίτσι μου στον πράο θείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. αμα ξανακανω σχολιο σχετικο με το θεμα ενος ποστ,να με χεσετε....
    παμε για ματς τωρα
    ....τωρα εχουν εγγλεζακια
    με κοντα παντελονακια
    και απο πισω ενα συνταγμα ΙΝΔΟΥΣ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ευκαιρία να αλλάξω και nickname. Να δω τώρα ποιο γατόνι θα με ξετρυπώσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ναι καλα, το nastybishop θα το κανεις nastybullfucking....σε εχω γεννησει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ρε σεις, τι εγινε; πεσαν οι επισκεψεις και ο τουτου ανοιξε το κλουβι του θηριου;
    λειτουργει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ναστυ,παμ,στουπα να μαμησουμε αρκουδια??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Σε λίγο θα ξαναβάλει και τον Αλή πρώτο στα δημοφιλή χωρίς να γράψουμε κάτι.....Μπουχαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή