Κονδυλοφορούσα

«Θα δείτε και μια φίλη μου σήμερα», είπε η γραμματεύς. «Κολλητή μου!».
-Εντάξει. Μην την χρεώσεις!
Τριαντάρα. Γόβα στιλέτο, μπούστο μισάνοιχτο, σοβάς μερακλίδικος, μπογιάντισμα αριστοτεχνικό.
-Καλησπέρα. Είδα κάτι σπυράκια.
-Ο δερματολόγος είναι στον δεύτερο.
-Όχι. Εσάς αφορούν.
-Τα σπυράκια; Έχω κόψει τις διπλωματικές σχέσεις με δαύτα εδώ και τριάντα χρόνια, κυρία μου.
-Εννοώ, τα έχω στο επίμαχο σημείο.
-Α! Τότε σωστή ειδικότητα επιλέξατε.
Κάτι μικρά κουνουπιδάκια είχαν στήσει αντίσκηνο στα επίμαχα σημεία της ζουμπουρλούς.
-Ξέρετε, έχετε κονδυλώματα.
-Τί είναι αυτά;
-Μικραί εκβλαστήσεις στον βλαστό ενός φυτού.
-Με προσβάλλετε!
-Συγγνώμην, κυρία μου. Τον ορισμό της λέξεως έδωσα.
-Και πώωως;
-Ε, αφροδίσιον. Εκ τής Αφροδίτης.
-Ποια Αφροδίτη, καλέ;. Μαρία την λένε την κολλητή μου.
Ο επιστήμων χλόμιασε. Μαρία λέγανε και την γραμματέα του. Ο συνειρμός ήταν εύκολος.
-Δώστε μου μισό λεπτό.
Δρομέως κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Προέβη σε εξονυχιστικό έλεγχο, με τη βοήθεια μεγεθυντικού φακού, ακροποσθοβαλανικόν. Ουδέν προς το παρόν. Αλλά θα έζη γι’ αρκετούς μήνες με την αγωνία.
Φωνές ακούγονταν απ’ το σαλόνι. Εξερχόμενος αντίκρισε βολήν υγράν να εκτοξεύεται απ’ τη στοματική κοιλότητα της ζουμπουρλούς στοχεύουσα την γραμματέα του.
-Φτου σου!