Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά

Φίλες και Φίλοι, απλοί ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ,

Ξεκινώ τη σημερινή ενημέρωση, με τη διαπίστωση ότι ο κ. Usound βρίσκεται στην κοσμάρα του. Μετά την χθεσινή κεφάτη ανάρτηση, με τίτλο «-Γέρο δέρνουμε ?», κάτι για έναν μπάρμπα που τον έκαναν τουλούμι στο ξύλο τρείς γερμαναράδες χουλιγκάνοι, ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς (ή Φριτς, όχι πως έχει έχει σημασία), σήμερα ξαναχτυπά, με ποτ-πουρί των σαρδάμ κοτζάμ Πρωθυπουργού.

Να επισημάνω ότι και τα δύο θέματα ήταν copy-paste, το μεν χθεσινό από παλαιό βιβλίο νεοελληνικών Γ΄ Γυμνασίου του ΟΕΔΒ, το δε σημερινό, από το κείμενο που έγραψε ο Κάτμαν για λογαριασμό του αυριανού Πρωθυπουργού.

Αντί λοιπόν ο κ. Usound να επικεντρωθεί στην ολοκλήρωση του project που ο ίδιος, προ ημέρων, εξήγγειλε, τώρα ασχολείται με αλλότρια.

Ως εκ τούτου, από τούδε κηρύσσω τον Usound σε κατάσταση προσωρινής (???) διανοητικής διαταραχής και πλήρους δικαιοπρακτικής ανικανότητας και αναλαμβάνω προσωπικά και αποκλειστικά τη διακυβέρνηση του βυθιζόμενου blog.

Ήδη, τώρα δα που μιλάμε, βρίσκεται σε εξέλιξη η πυρετώδης προσπάθεια δημιουργίας ενός νέου χώρου στέγασης περισσότερων bloggers, όλων των παλιών γνώριμων γκουρούδων που εκδήλωσαν ενδιαφέρον, αλλά και του «νέου αίματος», ήτοι των εκκολαπτόμενων γκουρούδων, που θα μεταγγισθεί στη συνέχεια.

Εκ των πραγμάτων, καθώς η απόπειρα λήψης αποφάσεων δια βοής θα οδηγούσε πιθανότατα σε αδιέξοδο, οι βασικές ενέργειες πραγματοποιούνται από ένα ολιγομελές διεκπεραιωτικό (sic) σχήμα. Δηλαδή, από εμένα και τον Αλέκο. Υποτίθεται ότι θα βοηθούσε και ο Usound, αλλά αυτός τώρα ξεσκονίζει στην αποθήκη του κάτι παλιά αλφαβητάρια της α’ δημοτικού, αναζητώντας θέμα για την επόμενή του ανάρτηση (που βέβαια, ως μοναδικός πλέον Master & Commander, δεν θα επιτρέψω να γίνει ποτέ).

Έλεγα λοιπόν, ότι πρώτος στόχος, εφικτός, είναι η δημιουργία ενός εύχρηστου και λειτουργικού περιβάλλοντος, με αξιόλογες δυνατότητες και προοπτικές επέκτασης. Ενός χώρου ελκυστικού, που να προδιαθέτει θετικά για μόνιμη εγκατάσταση των απανταχού κατατρεγμένων γκουρούδων .

Κατ’ αυτό κιόλας το αρχικό στάδιο, κάθε νέα ιδέα είναι όχι απλώς ευπρόσδεκτη, αλλά πολύτιμη, ώστε –δίχως παρελθοντολογίες και γκρίνιες- να καταλήξουμε στο τί παρακρατούμε και τί απορρίπτουμε, βάσει των προηγούμενων εμπειριών μας.

Είναι σημαντικό να καταγράψουμε τώρα τί ακριβώς θέλουμε και τί όχι. Για παράδειγμα, ο γνωστός γκουρού με τα είκοσι χιλιάδες nicknames Βασίλης-Αντ, ζήτησε να υπάρχει στην frontpage ένα ticker με τις τιμές των μετοχών. Λογικό το αίτημά του, αφού κι εγώ -εάν είχα ΠΕΤΖΚ- θα καθόμουν όλη την ώρα σε αναμμένα κάρβουνα. Παράλληλα, ο γκουρού του copy-paste Μπλουζμαν ζήτησε ένα ticker με κώλους βραζιλιάνικους, ενώ ο γκουρού της παγκόσμιας λογοτεχνίας Yannis K. επιμένει σ’ ένα ticker με στίχους του Καββαδία. Δεν γίνεται όμως να βάλουμε εκατόν πενήντα τέσσερα tickers στην frontpage. Πρέπει ν’ αποφασίσουμε ποιά και πόσα tickers θα χρειαστούμε, με γνώμονα τις ανάγκες της πλειοψηφίας. Ένα απλό παράδειγμα έφερα, ώστε να γίνω κατανοητός σε όλους εσάς, τους τσουρουκάδες της πληροφορικής.

Κοινή επιδίωξη, όπως έχω καταλάβει, είναι κατ’ αρχήν ένας μπλογκο-πολυχώρος, με σαφείς και λεπτομερείς όρους χρήσης. Το μόνο βέβαιον είναι ότι από δω και στο εξής, κανένα αφεντικό δεν θα μπορεί να καρπαζώνει τους bloggers, ανάλογα με τα ονείρατα που είδε το προηγούμενο βράδυ, λες και του είναι ψυχοπαίδια, λες και του είναι παραγιοί. Από δω και στο εξής, είμαστε μοναχοπαίδια, είμαστε μοναχογιοί.

Εκπονείται ήδη ένα αχανές και δαιδαλώδες πλέγμα κανόνων δικαίου, εμπνευσμένο από τους Κώδικες του Χαμουραμπί, ώστε αφ’ ενός μεν καμμία χαμούρα να μην μπορεί να απειλήσει το Σύστημα, αφ΄ετέρου δε κανένα Σύστημα να μην μπορεί να απειλήσει τους bloggers. Είναι δε τόσο υπερκόσμια ιδιοφυιές αυτό το Σύστημα, ώστε αποτρέπει ακόμη και τον κίνδυνο να απειληθεί το Σύστημα από το ίδιο το Σύστημα. Σατανικό !

Προς το βράδυ, με χαρά (που λέει ο λόγος…) θ’ ακούσω τις απόψεις σας και θ’
απαντήσω διεξοδικά σε όλες τις απορίες σας.


(εάν βέβαια το θέμα δεν έχει υποσκελισθεί, από καμμιά νεώτερη ανάρτηση του Usound, όπως πχ το σχολικό ποίημα του Ι. Πολέμη «Στο λιβάδι ξεχασμένος ένας γάιδαρος βοσκούσε, τίποτ' άλλο δεν ζητούσε ο καημένος». –Μα πού πάει και τα βρίσκει ο άνθρωπος ?)